20/10/2007
ΦΥΣΗ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Η οροσειρά της Ροδόπης, τμήμα της οποίας βρίσκεται στο Ν.Ξάνθης, χαρακτηρίζεται από όμορφες εναλλαγές του τοπίου: oι ρεματιές διαδέχονται τα δάση και τα μικρά λειβάδια δίνουν τη θέση τους σε μικρούς λόφους με πυκνή ή αραιή βλάστηση. Η περιοχή του Ν.Ξάνθης παρουσιάζει μεγάλη βιοποικιλότητα. Ταξιδεύοντας κανείς από το Πόρτο Λάγος μέχρι το δάσος του Δρυμού της Ροδόπης συναντά σχεδόν όλα τα είδη της χλωρίδας που θα συναντούσε αν θα ταξίδευε οδικά από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Σουηδία (φτελιά, πουρνάρι, μελιό, γαύρο, σφενδάμι, δρυ, καστανιά, σημύδα, οξυά, δασική πεύκη, ελάτη). Η άγρια πανίδα του Ν. Ξάνθης είναι ιδιαίτερα πλούσια.
Πολλά είδη σπάνιων πουλιών (όπως η αγριόκοτα, ο κολχικός φασιανός) αναπαράγονται στα δάση της περιοχής και το ίδιο ισχύει και για μεγάλα θηλαστικά, στα οποία περιλαμβάνονται το αγριογούρουνο, το ζαρκάδι και η καφετιά αρκούδα (στα βόρεια του νομού). Στην ορεινή περιοχή της Χαϊντού και της Κούλας υπάρχουν σπάνια πουλιά και ενδημικά φυτικά είδη. Οι αρκούδες χρησιμοποιούν την περιοχή αυτή για τη δημιουργία φωλιάς και για αναπαραγωγή. Στον ποταμό Νέστο ζουν επίσης καστανόχηνες (Tadorna ferruginea) και βίδρες (Lutra lutra). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ποταμός Κομψάτος, που αποτελεί καταφύγιο για πολλά αρπακτικά πτηνά. Ο υγρότοπος αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως ενιαία οικολογική μονάδα με τη Βιστονίδα, και προστατεύεται σε διεθνές επίπεδο από τη σύμβαση Ραμσάρ.
Τα νερά παντού στο νομό είναι άφθονα, γι αυτό και συναντάμε συχνά βρύσες, γεφύρια και νερόμυλους. Η καλλιεργήσιμη γη όμως είναι λιγοστή, καθώς δεν υπάρχουν πολλά επίπεδα μέρη. Aνάμεσα στις πλαγιές των βουνών ξεπροβάλλουν χαράδρες απότομες και δυσπρόσιτες. Το κλίμα στην ορεινή Ξάνθη είναι ηπειρωτικό με βροχές και χιόνια, γι αυτό και η είσοδος των σπιτιών συνήθως βλέπει προς τα νότια, ενώ το βορινό τους μέρος έχει ελάχιστα και μικρά ανοίγματα.
Η προστατευόμενη για αρπακτικά πτηνά περιοχή του δάσους της Δαδιάς αποτελείται από έναν μικρό πυρήνα (922 ha) και από έναν μεγαλύτερο (6.368 ha). Τα πετρώματα του μεγαλύτερου πυρήνα είναι ηφαιστιογενή, ενώ το 95% αυτών του μικρότερου είναι μεταμορφικά και κυρίως πυριτικά. Το ποικίλο ανάγλυφο με την παρουσία ενός μεγάλου αριθμού μικρών και μεγάλων ρεμάτων, οι βραχώδεις σχηματισμοί, τα μικρά και μεγάλα διάκενα του δάσους, οι ζωντανοί φράκτες από ποικίλα δασικά είδη και τα αγροκτήματα παραδοσιακών καλλιεργειών συνθέτουν ένα πολύ ενδιαφέρον δασικό τοπίο. Το δάσος αποτελείται από αμιγή και μικτά είδη δρυός (Quercus) όπως επίσης και άλλα πλατύφυλλα είδη, καθώς και από μαύρη και τραχεία πεύκη. Η περιοχή έχει σημαντική οικολογική αξία, εξαιτίας της παρουσίας αρπακτικών πτηνών, πολλά από τα οποία είναι σπάνια στην Ευρώπη. Η περιοχή είναι σημαντικός βιότοπος για πολλά ερπετά και πτηνά, ως αποτέλεσμα της θέσης της. Αποτελεί σταυροδρόμι για μεταναστευτικά πτηνά και ιδανική θέση φωλεοποίησης. Στο δάσος της Δαδιάς ζει και αναπαράγεται ο τελευταίος πληθυσμός Μαύρογυπα (Aegypius monachus) της Ελλάδας. Η μόνη αναπαραγόμενη αποικία στην Ν.Α. Ευρώπη. Επίσης έχουν καταγραφεί όρνια (Gyps fulvus), ασπροπάρηδες (Neophron percnopterus)να επιστρέφουν στα τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου, θαλασσαετοί (Haliaeetus albicilla) να εμφανίζονται τους χειμώνες, βασιλαετοί (Aquila heliaca) την άνοιξη και το καλοκαίρι, αλλά και χρυσαετοί (Aquila chrysaetos) 4 ή 5 ζευγάρια, κραυγαετοί (Aquila pomarina) 20 ζευγάρια, σταυραετοί (Hieraaetus pennatus) 8 ? 10 ζευγάρια και φιδαετοί (Circaetus gallicus) 13 ? 16 ζευγάρια, αετογερακίνες (Buteo rufinus) 60 τουλάχιστον ζευγάρια (ο μισός πληθυσμός τους στην Ευρώπη), χρυσογέρακες (Falco biarmicus) φωλιάζει ένα ζευγάρι, πετρίτες (Falco peregrinus) φωλιάζουν 1 ? 2 ζευγάρια, μπούφοι (Bubo bubo) 5 ζευγάρια, αλλά και διπλοσάινα, ξεφτέρια, βροχοκιρκίνεζα, δενδρογέρακες, σαίνια, γκιώνηδες, κουκουβάγιες, χουχουριστές, νανόμπουφοι, πεπλόγλαυκα? Ενώ κάνουν την παρουσία τους και μη αρπακτικά πτηνά όπως μαυροπελαργοί (Ciconia nigra) 12 ζευγάρια περίπου αναπαραγόμενος πληθυσμός, αμμοπετρόκλης (Oenanthe isabellina) φωλιάζει στην Ευρώπη ? μόνο στη Θράκη 50 ζευγάρια αναπαράγονται, παρδαλοκεφαλάς (Lanius nubicus) και νησοπέρδικες (Aletoris ghukar kleini) ένα θρακιώτικο υποείδος. Χάρη στις ευνοϊκές συνθήκες φωλιάσματος και την αφθονία τροφής οι πληθυσμοί αυτοί συνεχίζουν να αναπαράγονται.
|