Αναζητήστε στην Πύλη

Σύνθετη αναζήτηση
 
Αρχική 28 Μαρτίου 2024
Πολιτισμός Προσωπικότητες Ανατολική Μακεδονία και Θράκη

Ήχοι - Βίντεο
Δεν υπάρχουν αρχεία ήχου και βίντεο.

Σχετικοί Σύνδεσμοι
«?βδηρα, γn του Κάλλους και του Στοχασμού»
On line βιβλίο για τα ?βδηρα
Ανακρέων-Βικιπαίδεια
Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια
Έλληνες Φιλόσοφοι, πριν από την εμφάνιση του Ιησού
Ιστοσελίδα για την ελληνική φιλοσοφία
Ανακρέων
Αρχαιογνωστικός Οδηγός
Νομαρχία Ξάνθης: Greece: Thrace: Prefecture of Xanthi
Τουριστικός Οδηγός του Νομού Ξάνθης
Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός
Ιστοσελίδα για τη Θράκη
Δίοδος, Η Πύλη της Γνώσης
Ηλεκτρονική εφημερίδα

Άλλα Αρχεία
Δεν υπάρχουν αρχεία.
ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Αρχαιολογία
Αρχιτεκτονική
Ιστορία
Μουσεία
Μυθολογία
Θρησκεία
Λαογραφία - Ήθη / Έθιμα
Παραδοσιακές μορφές Τέχνης - Επαγγέλματα
Πηγές
Προσωπικότητες
Σπήλαια
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ
Ανατολική Μακεδονία και Θράκη
Νομός Δράμας
Προσωπικότητες: ΥΠΟΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ Ολες οι κατηγορίες
Δεν υπάρχουν υποκατηγορίες στη Θεματική Κατηγορία που επιλέξατε.

02/12/2007
Ανακρέων

Αικατερίνη Μπάλλα
Πηγή: Ι.Π.Ε.Τ./ Ε.Κ. «Αθηνά»
© Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης
προεπισκόπηση εκτύπωσης

Στην ακμαία πόλη των Αβδήρων, που είχε δεχτεί έντονες επιδράσεις από την πνευματική ζωή της Ιωνίας, αναφέρεται πως έδρασε πρώτος χρονολογικά ο αυλικός, κυρίως, ποιητής Ανακρέων. Ο Ανακρέων γεννήθηκε στην Τέω, μια ιωνική πόλη στα παράλια της Μικράς Ασίας γύρω στα 570 π.Χ. και ανήκει σε αυτούς που αναγκάστηκαν, εξαιτίας του περσικού κινδύνου, να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους στα 545 π.Χ. και να εγκατασταθούν στα Άβδηρα. Δικά του είναι τα λόγια που σώζει ο Στράβων και χαρακτηρίζουν τα Άβδηρα ως «καλή Τηίων αποικίη», ενώ σε πολλά επιγράμματα του αναφέρεται σε ήρωες Αβδηρίτες. Σύντομα η φήμη του ως αξιόλογος μελικός ποιητής εξαπλώθηκε και ο ίδιος εγκατέλειψε τα Άβδηρα και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Σάμο κοντά στον Πολυκράτη, στην Αθήνα κοντά στον Πεισιστρατίδη Ίππαρχο και τέλος στη Θεσσαλία κοντά στον πλούσιο οίκο των Αλευαδών.

Ο Ανακρέων, μαζί με την Σαπφώ και τον Αλκαίο αποτελούν τη μελική τριάδα των ποιητών που εκφράζουν τα απόκρυφα συναισθήματα του ατόμου. Τα έργα του, σε απλή ιωνική διάλεκτο, περιλαμβάνουν ποιήματα ερωτικά, συμποτικά, ύμνους προς τους Θεούς, ελεγείες, μονωδίες και ιάμβους, όπου ο ποιητής εξυμνούσε τον έρωτα, ετεροφυλοφιλικό όσο και τον ομοφυλοφιλικό, το κάλλος και τη γυναικεία γοητεία, το κρασί και το Διόνυσο, τις χαρές και τις απογοητεύσεις της ζωής και τις κάθε λογής διασκεδάσεις και απολαύσεις. Ο Ανακρέων δεν αντιμετώπιζε τη ζωή από τη σοβαρή της πλευρά, αλλά χαιρόταν το ποτό και κάθε ελευθεριότητα. Είναι ποιητής ηδονιστής και οι γυναίκες, κυρίως αυλητρίδες και το είδος των γυναικών που παρευρίσκονταν στα συμπόσια, κατέχουν σπουδαία θέση στο έργο του. Η πολιτική και ο πόλεμος δεν τον ενδιαφέρουν σαν θέματα, ενώ είναι πιθανόν να έγραψε ωδές για θρησκευτικέ τελετές.

Η ποίηση του, κυρίως ψυχαγωγική, προκαλούσε το θαυμασμό στα πολυτελή συμπόσια των πνευματικά καλλιεργημένων αρχόντων και σύντομα το ποιητικό του έργο δημιούργησε σχολή. Οι μεταγενέστεροι τον μιμούνται, συνθέτοντας «ανακρεόντεια» τραγούδια, ενώ στους μέσους χρόνους ήταν δημοφιλής σε κοσμικούς και εκκλησιαστικούς ποιητές, οι οποίοι επίσης, μιμούνται τα ποιήματά του. Ως «ανακρεόντεια» λογίζονται στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας όλες οι ποιητικές συνθέσεις σε καταληκτικό ιαμβικό δίμετρο ή ανακλώμενο ιωνικό δίμετρο στίχο που μιμούνται τα ερωτικά και συμποτικά ποιήματα του Ανακρέοντα, καθώς και μια συλλογή 60 ποιημάτων διαφόρων εποχών που παραδίδονται στο τέλος της Παλατινής Ανθολογίας. Οι μεταγενέστερες αυτές απομιμήσεις έπλασαν τη γνωστή εικόνα του Ανακρέοντα, ως γέρου μέθυσου, έκδοτου στις ηδονές. Τα γνήσια, όμως αποσπάσματα του ποιητικού του έργου φανερώνουν έναν άνθρωπο ευφυέστατο και μετρημένο, με ευγενική αδιαφορία και αυτοσυγκράτηση, ο οποίος περιγράφει απλώς την έντονη χαρά της ζωής.

Οι Αλεξανδρινοί φιλόλογοι Αριστοφάνης από τo Βυζάντιο και Αρίσταρχος από τη Σαμοθράκη εξέδωσαν τα ποιήματα του Ανακρέοντα σε 5 βιβλία (3 βιβλία μελών, 1 βιβλίο ιάμβων και 1 ελεγειών), ενώ τα 18 επιγράμματα που παραδίδονται με το όνομά του ίσως είναι ψευδεπίγραφα. Δυστυχώς, όμως, σήμερα, τα περισσότερα ποιήματα του σώζονται μόνο αποσπασματικά.

Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές ο Ανακρέων πέθανε σε μεγάλη ηλικία, περίπου 85 χρονών, στην πατρίδα του Τέω, όπου πιθανότατα επέστρεψε. Παρά το γεγονός ότι ο Ανακρέων υπήρξε παρεξηγημένος ποιητής, καθώς θεωρήθηκε από τους μεταγενέστερούς του λανθασμένα γλεντζές και μέθυσος, στην πατρίδα του Τέω τον τίμησαν κόβοντας νομίσματα με το πρόσωπο του στη μια όψη, ενώ στην Αθήνα έστησαν τον ανδριάντα του στην Ακρόπολη.

Βιβλιογραφία:

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, (1971). Τόμος Β, Αρχαϊκός Ελληνισμός, Εκδοτική Αθηνών, σελ. 258-259, 417, 419, 453.

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, (1972). Τόμος Γ1, Κλασικός Ελληνισμός, Εκδοτική Αθηνών, σελ. 78.

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, (1972). Τόμος Γ2, Κλασικός Ελληνισμός, Εκδοτική Αθηνών, σελ. 428.