Αικατερίνη Μπάλλα Πηγή: Ι.Π.Ε.Τ./ Ε.Κ. «Αθηνά» © Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης

εκτύπωση θέματος

Το Ανάκτορο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κτίρια του Ιερού, αφού ήταν το τελευταίο και το πληρέστερο από μια σειρά κτιρίων για τα «Δρώμενα» και τους «Λόγους» του πρώτου βαθμού της μύησης. Είναι κτισμένο πάνω στα θεμέλια αρχαιότερου κτίσματος, σύγχρονου ή λίγο μεταγενέστερου της Θόλου της Αρσινόης, από το οποίο διατηρείται μόνο το κατώτατο τμήμα από το δυτικό θεμέλιο και μέρος από το νότιο.

Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίριο με προσανατολισμό BΔ.-NA, το οποίο χρονολογείται στην πρώιμη αυτοκρατορική περίοδος (γύρω στον 1ο αιώνα μ.Χ.). Στη δυτική πρόσοψη υπήρχαν τρεις είσοδοι, από τις οποίες η κεντρική ήταν μεγαλύτερη και οι δύο πλευρικές μικρότερες. Oι τοίχοι του κτιρίου, που στην νότια πλευρά διατηρούνται σε ύψος 3 μ., είναι κτισμένοι κατά το πολυγωνικό σύστημα στις όψεις, ενώ το διάστημα ανάμεσά τους γέμιζε με χαλίκια.

Κατά μήκος των μακρών τοίχων του κτιρίου προεξείχαν εσωτερικά οκτώ πεσσοί, ανά τέσσερις σε κάθε πλευρά, κτισμένοι με γωνιασμένες πέτρες, οι οποίοι χρησίμευαν στην στήριξη των δοκαριών της στέγης, ενώ ένας ενδιάμεσος τοίχος σχημάτιζε στο υπερυψωμένο βόρειο τμήμα του κτιρίου ένα εσωτερικό ιερό, ένα μικρό άδυτο, όπου επιτρεπόταν η είσοδος μόνο μετά τη μύηση. Δύο χάλκινα αγάλματα των Καβείρων με υψωμένα χέρια πλαισίωναν τα ανοίγματα των θυρών που διέκοπταν τον τοίχο του εσωτερικού ιερού και ίσως αποτελούσαν τη βάση ενός ξύλινου διαφράγματος, που χώριζε το άδυτο από την κύρια αίθουσα.

Το Ανάκτορο έφερε χωμάτινο δάπεδο, ενώ οι εσωτερικοί τοίχοι του και οι πεσσοί ήταν επιχρισμένοι με άσπρο κονίαμα. Eγκοπές μαρτυρούν πως κατά μήκος του ανατολικού τοίχου και τμήματος του βόρειου υπήρχε ξύλινη εξέδρα. Στη νοτιοανατολική γωνία της κύριας αίθουσας βρέθηκε μία λίθινη κατασκευή, η οποία περιέβαλλε ένα λάκκο σπονδών, ενώ στο κέντρο της αίθουσας, κοντά στον ανατολικό τοίχο, ανιχνεύτηκαν τα λείψανα ενός ξύλινου κυκλικού βάθρου.

Βιβλιογραφία:

Αρχαιολογικός οδηγός, (1999). Έκδοση Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, σελ. 29.

Αρχαιολογικός Χάρτης Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, Έκδοση Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, σελ. 7.

McCredie J.R. (1994). Οι νεώτερες ανασκαφές στο Ιερό των Μεγάλων Θεών, Αφιέρωμα: Σαμοθράκη, Εφημερίδα Καθημερινή, σελ. 7.

Θράκη, Το σταυροδρόμι των Ελλήνων, (2000). Εκδόσεις Αδάμ, σελ. 378-383.

Μάτσας Δ., (1984). Σαμοθράκη, στο Αρχαιολογία 13, Αφιέρωμα: Θράκη, σελ. 38-43.

Μάτσας Δ., Μπακιρτζής Α. (1998). Σαμοθράκη, Μικρός Πολιτισμικός Οδηγός, Έκδοση Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης & Δήμου Σαμοθράκης, ΙΘ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, 12η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, σελ.34-69.

Οδηγός περιήγησης Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, (2000). Έκδοση Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, σελ. 97.

Σαμοθράκη, το νησί των μυστηρίων, Έκδοση Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης.

Τριαντάφυλλος Δ., (1994). Αρχαία Θράκη, στο Θράκη, Γενική Γραμματεία Περιφέρειας Ανατ. Μακεδονίας ? Θράκης, σελ. 76-80.

Lehmann K. (1998). Samothrace, A Guide to the excavations and the museum, Institute of Fine Arts, New York University, σελ.29-116.