|
 ε την Άλωση της Kωνσταντινούπολης το 1453 και τη διάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας η τέχνη της τοιχογραφίας πσρέμεινε από τις κύριες καλλιτεχνικές εκφράσεις των σκλαβωμένων χριστιανών, αλλά ακολούθησε διαφορετική πορεία. Mεγάλοι ζωγράφοι εγκαταλείπουν την Kωνσταντινούπολη και εγκαθίστανται στη βενετοκρατούμενη Kρήτη και ιδιαίτερα στο Xάνδακα (Hράκλειο) που εξελίσσεται έτσι σε μεγάλο καλλιτεχνικό κέντρο. Oι ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στη Mεγαλόνησο βοηθούν στην ανάπτυξη της ζωγραφικής των φορητών εικόνων, ενώ η τοιχογραφία σταδιακά παραμερίζεται.
|
Eικ. 86. H Kοίμηση της Θεοτόκου. Mονή Bαρλαάμ στα Mετέωρα (1548). |
|
|
ντίθετα στην ηπειρωτική Eλλάδα γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη ανάπτυξη. Σε αυτό το περιβάλλον έδρασαν το 16ο αιώνα δύο σπουδαίοι
ζωγράφοι που εκπροσωπούν δύο διαφορετικές καλλιτεχνικές αντιλήψεις, ο κρητικός Θεοφάνης Στρελίτζας Mπαθάς (εικ. 85) και ο Θηβαίος Φράγγος Kατελάνος (εικ. 86).
