Η μοναδικότητα του φυσικού περιβάλλοντος της Ελληνικής Θράκης αποδεικνύεται, πρώτιστα, από τον ορνιθολογικό πλούτο των διαφόρων περιοχών της. Εκτός των άλλων, η ελληνική χλωρίδα στο σύνολό της, είναι σήμερα αρκετά καλά ερευνημένη και έχουν δημοσιευθεί πάμπολλες εργασίες για τη χλωρίδα πολλών νησιών, βουνών ή ευρύτερων περιοχών της χώρας μας, από Έλληνες επιστήμονες ή ξένους που εργάζονται στον ελληνικό χώρο. Εν τούτοις, η ελληνική Θράκη* αποτέλεσε μέχρι τώρα μια χτυπητή και ανεξήγητη εξαίρεση και έτσι, όχι μόνο δεν υπάρχει πλήρης χλωρίδα της Θράκης, αλλά απουσιάζουν ακόμα και μονογραφίες για ένα βουνό ή μια έστω και μικρή περιοχή της, εκτός από τις καταγραφές που έγιναν για τους Θρακικούς Υγρότοπους Διεθνούς Σημασίας (Ramsar) και τη θαυμάσια μονογραφία του Δημήτρη Βολιώτη για τη χλωρίδα των Στενών του Νέστου, στα σύνορα Θράκης - Ανατολικής Μακεδονίας.

Ο χώρος της Ελληνικής Θράκης, σε γενικές γραμμές, χωρίζεται σε τρεις ενότητες:

Ορεινή περιοχή, που περιλαμβάνει την οροσειρά της Ροδόπης και τις απολήξεις της (Αχλαδόβουνο στην Ξάνθη, Ίσμαρο στη Ροδόπη, όρη του Άβαντα και δασικό συγκρότημα Δαδιάς - Λευκίμμης στον Έβρο).

Πεδινή περιοχή, δηλαδή τις πεδιάδες από το Νέστο έως τις Σάπες και το όρος Ίσμαρος, καθώς και την εκτεταμένη πεδιάδα του ποταμού Έβρου

Παραθαλάσσιες περιοχές, όπου και οι σημαντικότεροι και πλέον γνωστοί υγροβιότοποι.

Ξεχωριστή ενότητα αποτελεί η νήσος Σαμοθράκη.

Η αλληλοσύνδεση των παραπάνω ενοτήτων είναι δεδομένη και εμφανής σε πολλές περιπτώσεις. Έτσι, για παράδειγμα, από τα μεγάλα σαρκοφάγα θηλαστικά, οι λύκοι, τα τσακάλια και οι αλεπούδες, φωλιάζουν στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές, όμως συχνά κατέρχονται, περισσότερο οι αλεπούδες και τα τσακάλια, στις πεδιάδες και τους παραθαλάσσιους βιότοπους για αναζήτηση τροφής. Παρόμοια και περισσότερα παραδείγματα υπάρχουν και στα πτηνά.

Η στενή σύνδεση και αλληλεπίδραση των περιοχών των τριών ενοτήτων της Θράκης, ενισχύεται από το γεγονός ότι αυτές απέχουν μεταξύ τους πολύ λίγο. Η Θράκη, είναι η μόνη περιοχή στην Ευρώπη, που σε ευθεία μήκους 30 χλμ μπορείς να συναντήσεις σχεδόν όλους τους τύπους οικοσυστημάτων της νότιας και κεντρικής Ευρώπης: από φρυγανικά έως και υποαλπικά.

Με αυτά τα δεδομένα επιλέχθηκαν, με ορισμένα κριτήρια, και καταγράφηκαν συνολικά 20 ενιαίες περιοχές που καλύπτουν το 75% της Ελληνικής Θράκης. Το ποσοστό αυτό και μόνο δείχνει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει συνολικά, από φυσική άποψη, ο Θρακικός χώρος. Σε κάθε μια από τις εδαφικές αυτές ενότητες μπορεί να περιλαμβάνονται περισσότεροι από ένας οικισμοί, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από το γενικότερο φυσικό περιβάλλον του χώρου και παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με τουριστικό ενδιαφέρον, όπως: μοναδικούς και ενδιαφέροντες βιότοπους, που συγκεντρώνουν πληθώρα σπάνιων ειδών της ελληνικής και συχνά της ευρωπαϊκής χλωρίδας και πανίδας, θέσεις θέας, μνημεία φύσης, αισθητικά δάση.

Για τον ορνιθολογικό πλούτο των διαφόρων περιοχών της. Ενδεικτικά πρέπει να αναφερθούν:

Στην περιοχή του Λειβαδίτη συναντώνται 102 είδη πουλιών. Σχεδόν όλα τα είδη αναπαράγονται στα δασικά οικοσυστήματα της περιοχής. Ανάμεσα σε αυτά, πολλά είδη διατηρούν εδώ και στην ευρύτερη οροσειρά της Ροδόπης τους κύριους ή και μοναδικούς πληθυσμούς τους, όπως ο Αγριόκουρκος (Tetrao urogallus), η Αγριόκοτα (Bonasa bonasia), η Σπουργιτόγλαυκα (Glaccidium passerinum), ο Ελατόμπουφος (Aegolius funereus) και ο Καρυδοσπάστης (Nucifraga caryocatactes).

Στην περιοχή του Λειβαδίτη, βρίσκεται η νοτιότερη εξάπλωση του Αγριόκουρκου σε ολόκληρη την οροσειρά της Ροδόπης και μία από τις μεγαλύτερες πυκνότητες πληθυσμού της Αγριόκοτας στην Ελλάδα.

Στο Δέλτα του Νέστου έχουν παρατηρηθεί 254 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι υγρότοποι του Δέλτα περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά.

Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 7 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Κοκκινόχηνα Branta ruficollis, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Στικταετός Aquila clanga, Βασιλαετός Aquila heliaca, Κιρκινέζι Falco naumanni, Λεπτομύτα Numenius tenuirostris) και 12 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 70 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας", από τα οποία 1 αναφέρεται ως εκλίπον, 19 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 21 είναι τρωτά και 8 είναι σπάνια. 81 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Το Δέλτα του Νέστου είναι η σημαντικότερη περιοχή στην Ελλάδα για την αναπαραγωγή της Αγκαθοκαλημάνας Hoplopterus spinosus, ενώ εδώ διασώζεται ο τελευταίος φυσικός πληθυσμός του άγριου Κολχικού Φασιανού Phasianus colchicus colchicus.

Στην περιοχή της Λίμνης Βιστονίδας και του Πόρτο Λάγος έχουν παρατηρηθεί 262 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι υγρότοποι περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά.

Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 9 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Κοκκινόχηνα Branta ruficollis, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala, Στικταετός Aquila clanga, Βασιλαετός Aquila heliaca, Κιρκινέζι Falco naumanni, Λεπτομύτα Numenius tenuirostris) και 12 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 73 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας", από τα οποία 2 αναφέρονται ως εκλιπόντα, 23 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 18 είναι τρωτά και 10 είναι σπανια. 87 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Είναι η δεύτερη σε σημασία περιοχή στην Ελλάδα ως σταθμός κατά τη μετανάστευση και διαχείμαση των Αργυροπελεκανων. Από το 1987 έως σήμερα είναι η κυριότερη περιοχή διαχείμασης για το Κεφαλούδι.

Στην περιοχή του ποταμού Φιλιούρη και στην κοιλάδα του, που είναι Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά, έχουν παρατηρηθεί 146 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Στην ποικιλία των ειδών που απαντούν εδώ συμβάλλει και η γειτνίαση της περιοχής με τα βουνά του Έβρου.

Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί δύο παγκοσμίως απειλούμενα είδη, ο Βασιλαετός Aquila heliaca και το Κιρκινέζι Falco naumanni, και 6 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο 21 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 5 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 8 είναι τρωτά και 5 είναι σπάνια. 37 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Στις λιμνοθάλασσες του Νομού Ροδόπης έχουν παρατηρηθεί 171 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι υγρότοποι περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά.

Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 5 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Κοκκινόχηνα Branta ruficollis, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala) και 7 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 45 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 15 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 14 είναι τρωτά και 3 είναι σπάνια. 56 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Η κοιλάδα του Κομψάτου είναι από τις σημαντικότερες περιοχές της Ελλάδας για τα αρπακτικά πουλιά. Έχουν παρατηρηθεί 128 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Στην ποικιλία των ειδών που απαντούν εδώ συμβάλλει και η γειτνίαση της περιοχής με τα βουνά του Έβρου, την κοιλάδα του Φιλιούρη και τη λίμνη Βιστωνίδα.

Στην περιοχή έχει παρατηρηθεί ένα παγκοσμίως απειλούμενο είδος, ο Βασιλαετός Aquila heliaca, και 6 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 19 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας", από τα οποία 6 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 7 είναι τρωτά και 4 είναι σπάνια. 35 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Η περιοχή Άβαντα - Κίρκης, περιλαμβάνει πολύ σημαντικούς βιότοπους για την Ελλάδα. Στις πολυάριθμες ορθοπλαγιές και φαράγγια του, φωλεοποιούν σπάνια αρπακτικά πουλιά. Η παρουσία κλειστών δασωμένων κοιλάδων προσελκύει πολλά μεταναστευτικά και διαχειμάζοντα είδη, ιδιαίτερα στρουθιόμορφα.

Δαδιά - Λευκίμμη: Στην περιοχή συναντώνται 210 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά σπάνια και μοναδικά είδη στην Ελλάδα, όπως δρυοκολάπτες (Picidae), Χαλκοκουρούνα (Coracias garrulus), Ψαλτοτσιροβάκος (Sylvia nisoria), Παρδαλοκεφαλάς (Lanius nubicus), Αμμοπετρόκλης (Oenanthe isabellina) κ.ά. Περισσότερα από τα μισά είδη που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα, συναντώνται στην περιοχή. Εντυπωσιακή είναι η παρουσία 42 ειδών ημερόβιων και νυκτόβιων αρπακτικών σε σύγκριση με τα 47 είδη της Ελλάδας, το 70% των ελληνικών στρουθιόμορφων ειδών, όπως και η ύπαρξη 28 ειδών μη στρουθιόμορφων.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρουσία ορισμένων σπάνιων ειδών. Οκτώ είδη είναι χαρακτηρισμένα σαν κινδυνεύοντα, ενώ άλλα τριάντα απαιτούν υψηλή προστασία. Πενήντα εννιά είδη της περιοχής περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι της οδηγίας για τα πουλιά της Ε.Ε. (79/409) για τα οποία επιβάλλεται να ληφθούν ειδικά μέτρα για τη διατήρηση των πληθυσμών και των βιοτόπων τους.

Το σημαντικότερο είδος της περιοχής είναι ο Μαυρόγυπας (Aegypius monachus). Οι αποικίες αυτού του είδους στη Δαδιά είναι οι τελευταίες στην Ελλάδα και σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. Είναι το είδος - έμβλημα της περιοχής.

Άλλα σημαντικά είδη, είναι ο Κραυγαετός (Aquila pomarina) και Μαυροπελαργός (Ciconia nigra) οι πληθυσμοί των οποίων στην περιοχή πλησιάζουν στο 50% του συνολικού ελληνικού πληθυσμού.

Στην Λίμνη Μητρικού έχουν παρατηρηθεί 208 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Ο υγρότοπος περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία του για τα υδρόβια πτηνά.

Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 6 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala, Στικταετός Aquila clanga, Κιρκινέζι Falco naumanni) και 10 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 56 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας", από τα οποία 18 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 17 είναι τρωτά και 4 είναι σπάνια. 66 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Λόγω επεμβάσεων κατά τις πρόσφατες δεκαετίες η περιοχή έχει χάσει μέρος της ορνιθολογικής της αξίας. Εξακολουθεί όμως να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υγρότοπους της Ελλάδας.

Στο Δέλτα του Έβρου έχουν παρατηρηθεί 304 είδη πουλιών από τα 450 είδη της Ελλάδας.

Αυτή η αφθονία ειδών αποτελεί σπάνιο φαινόμενο για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα και αποδεικνύει την μεγάλη σπουδαιότητα του Δέλτα του Έβρου.

Από ορνιθολογική άποψη το οικοσύστημα λειτουργεί ως:

1) Βιότοπος για φώλιασμα και διατροφή για πολλές οικογένειες πουλιών (ερωδιοί, κορμοράνοι, γλάροι, παρυδάτια, αρπακτικά κ.ά.).

2) Καταφύγιο για μεγάλους πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών από τις βόρειες περιοχές της κέντρο-ανατολικής Ευρώπης κατά την διάρκεια του χειμώνα.

3) Ζωτικός χώρος συγκέντρωσης και ανάπαυσης μεγάλων αριθμών μεταναστευτικών πουλιών κατά τις μετακινήσεις τους από και προς τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Το Δέλτα του Έβρου παραμένει ένας από τους σημαντικότερους Μεσογειακούς υγρότοπους σε ότι αφορά το ξεχειμώνιασμα μεγάλων πληθυσμών από πάπιες, χήνες και άλλα υδρόβια πουλιά.Oι πληθυσμοί κυμαίνονται από 30.000-150.000 άτομα, αν και τα τελευταία χρόνια δεν ξεπερνούν τα 50.000-60.000 πουλιά.

Λόγω της ευνοϊκής γεωγραφικής του θέσης, ανάμεσα στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική, το Δέλτα αποτελεί χώρο εμφάνισης αρκετών πουλιών που συνήθως, είτε δεν απαντώνται στον Ευρωπαϊκό χώρο, είτε είναι πολύ σπάνια στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπως: Νανόχηνα (Anser erythropus),Κοκκινόχηνα (Branta ruficollis), Λεπτομύτα (Numenius tenuirostris),κ.ά.

Παράλιες περιοχές νομού Ξάνθης: Η περιοχή αποτελεί τμήμα των παράκτιων υγροτόπων της Θράκης. Το δυτικό της τμήμα περιλαμβάνεται στον Υγρότοπο Διεθνούς Σημασίας του Δέλτα του Νέστου ενώ το ανατολικό της σε αυτόν του Πόρτο Λάγος και της Λίμνης Βιστονίδας, γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά.

Τα διαθέσιμα στοιχεία για τα πουλιά της περιοχής είναι περιορισμένα σε σύγκριση με τους γειτονικούς υγρότοπους. Έτσι, στον κατάλογο της περιοχής περιλαμβάνονται 97 είδη παρά το ό,τι απαντούν εδώ πολύ περισσότερα.

Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 4 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Στικταετός Aquila clanga) και 3 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο 28 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 11κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 7 είναι τρωτά και 2 είναι σπάνια. 33 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Η Σαμοθράκη αποτελεί ένα σπουδαίο τόπο στάσης για ξεκούραση και τροφή των μεταναστευτικών πτηνών, καθώς βρίσκεται κοντά στον ανατολικότερο μεταναστευτικό διάδρομο της Ευρώπης, τα στενά του Βόσπορου. Την άνοιξη και το φθινόπωρο το νησί προσφέρει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις ταξιδιάρικων πτηνών, όπως υδρόβια πτηνά που σταματούν στους μικρούς παραλιακούς υγροτόπους, ανάμεσά τους Χαλκόκοτες, Λευκοπελαργοί, Μαυροπελαργοί και διάφορα είδη παπιών. Επίσης, αρπακτικά πτηνά που φωλιάζουν βορειότερα, όπως ο Φιδαετός, ο Σταυραετός, το Μαυροκιρκίνεζο, ξεκουράζονται στις κορυφές των δένδρων ή στα ηλεκτρικά σύρματα. Μικρόπουλα κατεβαίνουν στους θαμνότοπους, εξαντλημένα από το μακρινό τους ταξίδι από το βορρά προς το νότο και αποτελούν πολλές φορές, εύκολη λεία των Μαυροπετριτών που φωλιάζουν στο νησί.

Σπάνια και προστατευόμενα είδη πτηνών είναι μόνιμοι φιλοξενούμενοι, προσδίδοντας με την παρουσία τους μια ιδιαίτερη αίγλη στο απομονωμένο νησί με μοναδικής ομορφιάς παρατηρήσεις. Ο Σπιζαετός γυροπετά με φόντο το επιβλητικό βουνό ψάχνοντας την τροφή του στα χωράφια και τους αραιούς θαμνώνες, ενώ η ξαφνική παρουσία της Αλκυόνης χρωματίζει τα δροσερά και καταπράσινα ρέματα. Θαλασσοκόρακες πετούν κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας και συγκεντρώνονται σε μικρά βράχια σε ομάδες, πολλές φορές πάνω από 100 άτομα.

Η Σαμοθράκη δεν ανήκει σε κάποιο καθεστώς προστασίας , όμως έχει προταθεί στο δίκτυο των Σημαντικών Περιοχών για τα Πτηνά της Ελλάδας (ΣΠΠΕ) στο πρόγραμμα αναθεώρησης των ΣΠΠΕ της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας, 1996. Είδη, όπως ο Θαλασσοκόρακας, ο Σπιζαετός, ο Μαυροπετρίτης, αλλά και η χρήση της περιοχής ως μεταναστευτικού σταθμού για τα αποδημητικά πτηνά, αποτέλεσαν τα κριτήρια επιλογής της περιοχής ως ΣΠΠΕ.

Τα Στενά του Νέστου είναι μια πλούσια από ορνιθολογικής απόψεως περιοχή. Για αυτό το λόγο έχει χαρακτηρισθεί σαν Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά και παρακολουθείται σταθερά από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.

Στα Στενά του Νέστου έχουν παρατηρηθεί 213 είδη πουλιών, πολλά από τα οποία είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Έχουν παρατηρηθεί 3 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Βασιλαετός Aquila heliaca, Στικταετός Aquila clanga και Κιρκινέζι Falco naumanni) και 8 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 41 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλώζωων της Ελλάδας" από τα οποία 9 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 12 είναι τρωτά και 5 σπάνια. 59 περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.

Η ένταση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στην κοίτη του ποταμού υποβαθμίζει την ορνιθολογική της αξία.

Πρέπει να επισημανθεί ότι:

• Η περιοχή της οροσειράς της Ροδόπης ήταν τμήμα της περιοχής μελέτης του Προγράμματος LIFE "ΑΡΚΤΟΣ - Προστασία και διαχείριση των πληθυσμών της καφετιάς αρκούδας στην Ελλάδα" το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε. και το Υπουργείο Γεωργίας, και συνεργάσθηκαν οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις WWF - Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης. Ο φορέας υλοποίησης του προγράμματος ήταν η μη Κυβερνητική Οργάνωση AΡΚTΟΥΡOΣ με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια του Προγράμματος και από τον Μάιο 1994 έως τον Απρίλιο 1995, έγιναν συστηματικές καταγραφές βιοδηλωτικών στοιχείων και εκτίμηση πληθυσμού μέσω ταυτοποίησης ατόμων και θηλυκών με μικρά κάτω του έτους (ΑΡΚΤΟΣ 1996). Η εκτίμηση του συνολικού αριθμού των ατόμων αρκούδας σε ολόκληρο τον Ανατολικό πυρήνα κατανομής της καφετιάς αρκούδας στην Ελλάδα εκτιμάται σε 10 - 20 άτομα (ΑΡΚΤΟΣ 1996). Ο Ανατολικός πυρήνας κατανομής περιλαμβάνει από Δυτικά προς Ανατολικά το Βορειοανατολικό τμήμα του Νομού Σερρών, το Βόρειο τμήμα του Νομού Δράμας και το Βορειοδυτικό τμήμα του Νομού Ξάνθης (ΑΡΚΤΟΣ 1996). Ειδικότερα στην περιοχή του Λειβαδίτη - Γυφτόκαστρου η παρουσία της καφετιάς αρκούδας είναι ομοιόμορφη σε όλη τη διάρκεια του έτους (Giannatos 1996). Η περιοχή Λειβαδίτη είναι από τις καλύτερες στον Ανατολικό πυρήνα κατανομής όσον αφορά την πυκνότητα βιοδηλωτικών στοιχείων. Στην περιοχή υπάρχει τοπικά ομοιόμορφη παρουσία λίγων ατόμων αρκούδας σε όλη τη διάρκεια του χρόνου (ΑΡΚΤΟΣ 1996, Giannatos 1996).
• Στη Δαδιά - Λευκίμμη, σε μία ευρύτερη ζώνη γύρω από τους δύο πυρήνες αυστηράς προστασίας λειτουργούν καταφύγια άγριων ζώων. Ο κυνηγετικός σύλλογος Σουφλίου μερικές φορές προβαίνει σε απελευθερώσεις λαγών, ενώ υπάρχει σχέδιο για απελευθέρωση ζαρκαδιών από το δασαρχείο Αλεξανδρούπολης, από το εκτροφείο που διατηρείται στην περιοχή της Κίρκης.
• Στο νησί της Σαμοθράκης, έχουν ιδρυθεί δυο μόνιμα καταφύγια θηραμάτων για την ενίσχυση του πληθυσμού του λαγού (Lepus europaeus):

2. Μόνιμο καταφύγιο στη θέση "Κατσαμπάς" μεταξύ Χώρας και Παλαιάπολης, έκτασης 19.000 στρεμμάτων (ΦΕΚ 540Β/90). Είναι λοφώδης περιοχή με αραιούς θαμνώνες