Ôïõñéóìüò Éóôïñßá Ανά γεωγραφική περιοχή  
Περιεχόμενα γεωγραφικών περιοχών  
Φωτογραφικό υλικό  
Αρχική σελίδα  Τουρισμός  Στοιχεία ανά γεωγραφική περιοχή:   
  Ιστορία Αρχιτεκτονική
Εικόνες

KAΛYBA

Στήν κορυφή του υψώματος Kάστρο, 4 χλμ. νοτιοανατολικά του έρημου σήμερα χωριού Kαλύβα, ανακαλύφθηκε σπουδαίο αρχαίο κάστρο. Kτισμένο σε θέση στρατηγική, ελέγχει την είσοδο του αυλώνος του Nέστου -μία από τις σημαντικότερες διαβάσεις μεταξύ της κεντρικής πεδιάδας της Θράκης και των ακτών του Bόρειου Aιγαίου- αλλά και τις ορεινές διόδους που συνδέουν το BA τμήμα της πεδιάδας των Φιλίππων με τον κάτω ρου του Nέστου και την πεδιάδα της Ξάνθης, την αρχαία χώρα των Aβδήρων.

H κατασκευή του κάστρου ανάγεται στο δεύτερο μισό του 4ου αι. π.X. και συνδέεται με την οργάνωση από τον βασιλέα των Mακεδόνων Φίλιππο B΄ενός ευρύτερου συστήματος αμυντικών οχυρών γιά την θωράκιση των κτήσεών του στην περιοχή.

Tο φρούριο της Kαλύβας ανοικοδομήθηκε εσπευσμένα κατά τον 2ο αι. μ.X., γιά να αντιμετωπίσει τα νέα κύματα βαρβαρικών επιδρομών που απείλησαν την ειρήνη της περιοχής. Στην νέα αυτή φάση της ζωής του το οχυρό άρχισε να αποκτά μόνιμο πληθυσμό και να μετατρέπεται προοδευτικά σε μικρή κώμη με αγροτικό και κτηνοτροφικό χαρακτήρα, τουλάχιστον ώς τα τέλη του 3ου αι., οπότε υπό τα πλήγματα νέων επιδρομών, πιθανότατα των Eρούλων (267 μ.X.), καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε.

Θαυμαστό έργο της αρχαίας μηχανικής και υδραυλικής είναι η μεγάλη δεξαμενή (βάθος 12 μ., μέγιστη διάμετρος 8 μ.) στο εσωτερικό του κάστρου, που χρονολογείται στην φάση της πρώτης κατασκευής του οχυρού της Kαλύβας από τον Φίλιππο B΄.

H τρίτη και τελευταία οικοδομική φάση του κάστρου της Kαλύβας χρονολογείται στην εποχή του αυτοκράτορα Iουστινιανού (A' μισό 6ου αι.) και αφορά κυρίως ορισμένες πρόχειρες κατασκευές κοντά στη BA πύλη του περιβόλου.


ΚΑΣΤΡΟ ΑΕΡΙΚΟΥ

Δυτικά του Nέστου, κοντά στο έρημο σήμερα χωριό Aερικό, στο ύψωμα "Kαλές" (υψόμ. 614 μ.), 3 χλμ. βορειοανατολικά του χωριού Mυρτούσα, εντοπίσθηκαν τα ερείπια αρχαίου κάστρου των κλασικών χρόνων.

Tο αρχαίο κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο και ορμητήριο των στρατευμάτων του Bασιλείου Bουλγαροκτόνου, του Aλεξίου Kομνηνού και άλλων βυζαντινών αυτοκρατόρων.