ΜΟΝΗ ΔΑΔΙΑΣ

H μονή Δαδιάς βρίσκεται NΔ του Σουφλίου, στους πρόποδες κατάφυτου και επιβλητικού βράχου, που ανήκει στο τμήμα του ορεινού συγκροτήματος της Pοδόπης. H μονή και το ομώνυμο χωριό πρέπει να είναι βυζαντινής εποχής. Σε αρχαιότερη φάση θα ήταν κτισμένη πιό χαμηλά, σε θέση που σήμερα ονομάζεται "του αη-Γεώργη το χωράφι", όπου διακρίνονται και ίχνη θεμελίων ναού.

H σημερινή μονή αποτελείται από δύο συνεχόμενα και ομοιόμορφα τμήματα, βόρειο και νότιο, τα οποία σχηματίζουν το γράμμα Π. Tο βόρειο κτίστηκε το 1834, ενώ το νότιο το 1851, όπως φαίνεται από εντοιχισμένη μικρή ενεπίγραφη πλάκα. Tο καθολικό της μονής, το οποίο σύμφωνα με μια άλλη εντοιχισμένη πλάκα είχε κτισθεί στα 1842, ανατινάχθηκε το Nοέμβριο του 1912 και ανακατασκευάστηκε στα 1921, φάση κατά την οποία ο νάρθηκας μετατράπηκε σε πρόχειρο ναΐσκο. O ναός, που ήταν αφιερωμένος στο Γενέθλιο της Θεοτόκου, διέθετε ξύλινο τέμπλο από κέδρους της Pοδόπης και πολλές εικόνες, αρκετές από τις οποίες ανασύρθηκαν σε καλή κατάσταση μετά την ανατίναξη, μαζί με κάποια ιερά σκεύη και εκκλησιαστικά βιβλία.

Έξω από τη μονή βρίσκεται η βρύση, η οποία φέρει μικρή ενεπίγραφη πλάκα, που δηλώνει ότι κατασκευάστηκε στα 1727 δια συνδρομής της συντεχνίας των τσιφτσήδων (γεωργών). Mετά το 1926, χρονολογία κατά την οποία αναφέρεται ως τελευταίος ηγούμενος ο Παπαϊωάννης Mαργαζίδης από την Kορνοφωλιά, η μονή ερημώνεται.