Λέγετε;

Έλα, Αθηνά! Η Δάφνη είμαι.

Γεια σου Δάφνη μου! Τι κάνεις;

Καλά! Εσύ;

Mια χαρά...

Τι έγινε χτες, βρε παιδί μου; Γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο;

Ωχ! Δάφνη μου, χίλια συγνώμη! Είχα πολλές δουλειές χτες και έλειπα συνέχεια από το σπίτι. Το πρωί πήγα στο σούπερ μάρκετ, μετά στο εμπορικό κέντρο για ψώνια...

Δεν είχες το κινητό μαζί σου;

Όχι, το άφησα στο σπίτι.

Τέλος πάντων... Τουλάχιστον ψώνισες τίποτα;

Ναι, αγόρασα μια ζώνη και ένα ζευγάρι παπούτσια. Ξέρεις ποιον βρήκα στον δρόμο;

Ποιον;

Τον Κώστα!

Αλήθεια; Τι κάνει;

Καλά είναι. Πήγαμε για καφέ και έμαθα όλα τα νέα του. Τέλειωσε την Σχολή πέρυσι και δουλεύει σε μια εταιρεία... Άλλαξε και σπίτι. Τώρα μένει στην Κηφισιά.

Τι έγινε; Παντρεύτηκε την Άννα;

Όχι, χώρισαν πριν τρεις μήνες. Η Άννα έφυγε για μεταπτυχιακά στην Αμερική.

Μάλιστα... Τελικά, τι ώρα γύρισες σπίτι; Γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο τότε; Περίμενα μέχρι αργά το απόγευμα...

Άστα!... Είχε μια κίνηση... Έχασα το λεωφορείο και δεν έβρισκα πουθενά ταξί! Τελικά, έφτασα πολύ αργά στο σπίτι και δεν ήθελα να σε ενοχλήσω. Είσαι ακόμα θυμωμένη μαζί μου;

Δεν πειράζει... Σε συγχωρώ! Μην το ξανακάνεις, όμως!

Έχεις δίκιο... Δεν θα ξαναγίνει. Στο υπόσχομαι...

Λοιπόν, το βράδυ τι έκανες τελικά;

Ήταν η γιορτή της αδερφής μου και πήγαμε για φαγητό σε ένα κινέζικο εστιατόριο. Εσύ; Tι έκανες; Πήγες πουθενά;

Μπα... Έμεινα στο σπίτι, έγραψα ένα γράμμα στον Αλέξανδρο και είδα τηλεόραση. Να σου πω, το Σάββατο το πρωί τι θα κάνεις;

Το Σάββατο;... Τίποτα!

Θέλεις να πάμε μαζί για ψώνια;

Ναι, αμέ!

Ωραία! Ραντεβού στις 10, έξω από τη στάση του μετρό, στο Σύνταγμα.

Εντάξει, τα λέμε το Σάββατο. Γεια χαρά!

Γεια!