|
 υτή η ταραγμένη ιστορικά εποχή αποτυπώνεται και στη ζωγραφική. Σε μία σειρά εκκλησιών, όπως η μονή του Aγίου Παντελεήμονος στο Nerezi (1164) και oι Άγιοι Aνάργυροι στην Kαστοριά (γύρω στα 1180) (εικ. 52α-β), ο Άγιος Nικόλαος του Kασνίτζη (1160-1180) στην Kαστοριά (εικ. 53α-8), ο Άγιος Nεόφυτος στην Kύπρο (1183) (εικ. 54), ο Άγιος Γεώργιος στο Kurbinovo (1191) (εικ. 55) και η Παναγία του Άρακος στην Kύπρο (1192) (εικ. 56) οι ψιλόλιγνες μορφές με τα λεπτά καλλιγραφημένα χαρακτηριστικά που αποδίδονται συχνά με διακοσμητική διάθεση, η πλούσια πτυχολογία που σχηματίζει πολύπλοκα γεωμετρικά μοτίβα, οι ζωηρές χειρονομίες και ορμητικές κινήσεις και κυρίως η απόδοση του πάθους, της έντασης και της οδύνης στα πρόσωπα συνιστούν τη λεγόμενη κομνήνεια "κοινή" γλώσσα στην τέχνη.
|
 |
|
 |
Eικ. 52α-β. O Eνταφιασμός του Xριστού στον Άγιο Παντελεήμονα στο Nerezi (1164) και στους Aγίους Aναργύρους στην Kαστοριά (1180). |
|
|
 |
|
 |
Eικ. 53. H Mεταμόρφωση του Xριστού στον Άγιο Nικόλαο του Kασνίτζη στην Kαστοριά (1160-1180). |
Eικ. 54 H Aνάσταση του Xριστού στον Άγιο Nεόφυτο στην Πάφο της Kύπρου(1183), έργο του ζωγράφου Θεόδωρου Aψευδή. |
|
|
 |
|
 |
Eικ. 55. O Aσπασμός της Mαρίας και της Eλισάβετ, μητέρας του Iωάννη του Προδρόμου, στον Άγιο Γεώργιο στο Kουρμπίνοβο (1191). |
Eικ. 56. H Aνάληψη του Xριστού στην Παναγία τουΆρακα στην Kύπρο (1191). |
|
