Η υποζώνη αυτή αρχίζει περίπου από το υψόμετρο των 900-1000 μ. και φθάνει μέχρι τις ψηλότερες κορυφές. Παλιά πρέπει να ήταν εξ ολοκλήρου σκεπασμένη με δάση Οξιάς (Fagus sylvatica), συχνά σε μίξη με Δασική πεύκη (Pinus sylvestris), Σημύδα (Betula pendula), Μακεδονίτικο έλατο (Abies borisii-regis

Τα δάση αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν σε αρκετή έκταση και πυκνότητα, ενώ σε μερικές περιοχές, όπως γύρω από το Λειβαδίτη, έχουν αντικατασταθεί από βοσκολίβαδα που τα δημιούργησαν οι άνθρωποι με τη φωτιά και τα χρησιμοποιούσαν ως θερινά βοσκοτόπια για εκατοντάδες χρόνια.

Με τη μείωση της κτηνοτροφίας μετά το 1940, παρατηρούμε έντονη φυσική αναγέννηση, κυρίως της Δασικής πεύκης και της Σημύδας, σε πολλά σημεία του συγκροτήματος.