| Πέτρος: |
Γεια! |
| Γιάννης: |
Γεια... Τι κάνεις; |
| Πέτρος: |
Μια χαρά! Εσύ; |
| Γιάννης: |
Καλά... |
| Πέτρος: |
Τι ψάχνεις εκεί; |
| Γιάννης: |
Ψάχνω το άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες από την Πάτρα... Πού είναι, βρε παιδί μου; Νάτο! Επιτέλους! Έλα, θέλεις να το δούμε; |
| Πέτρος: |
Ένα λεπτό, έρχομαι! ... Λοιπόν, εκεί έμενες όταν ήσουν μικρός;
|
| Γιάννης: |
Nαι... Να το σπίτι μας! Ήταν κοντά στην θάλασσα και είχε περιβόλι γύρω-γύρω. Εκεί παίζαμε και κάναμε ποδήλατο... Αυτή είναι η μητέρα μου και αυτός ο πατέρας μου. |
| Πέτρος: |
Tι δουλειά έκανε ο πατέρας σου; |
| Γιάννης: |
Δούλευε στα χωράφια, ήταν αγρότης. |
| Πέτρος: |
Αυτός εδώ ποιος είναι; |
| Γιάννης: |
Ο αδερφός μου. Ήταν φοιτητής τότε. Σπούδαζε στην Ιατρική Σχολή. |
| Πέτρος: |
Και αυτή; |
| Γιάννης: |
Αυτή είναι η Αγγελική, η αδερφή μου. |
| Πέτρος: |
Μμμ, μάλιστα... Μοιάζετε με την αδερφή σου. Ποιος είναι εκείνος ο κύριος με το μουστάκι στο βάθος; |
| Γιάννης: |
A, o κύριος Κωστόπουλος, ο γείτονας. Δούλευε ταμίας στην τράπεζα. Ήταν φίλος του πατέρα μου. Α! Να και το σχολείο μου. |
| Πέτρος: |
Πόσο μακριά ήταν από το σπίτι σου; |
| Γιάννης: |
Αρκετά μακριά, περίπου 2 χιλιόμετρα. |
| Πέτρος: |
Και πώς πήγαινες; Με τα πόδια; |
| Γιάννης: |
Όχι, με το λεωφορείο. Η διαδρομή ήταν περίπου πέντε λεπτά. |
| Πέτρος: |
Είχες πολλούς φίλους στην Πάτρα; |
| Γιάννης: |
Ναι! Ήμασταν μεγάλη παρέα. Συχνά, μετά το σχολείο διαβάζαμε όλοι μαζί. |
| Πέτρος: |
Τα σαββατοκύριακα τι κάνατε; Πώς διασκεδάζατε; |
| Γιάννης: |
Ε, πηγαίναμε βόλτα ή σινεμά, οργανώναμε πάρτι, ακούγαμε μουσική, παίζαμε ποδόσφαιρο. Και όταν ο καιρός ήταν καλός, πηγαίναμε και εκδρομές εκεί κοντά. |
| Πέτρος: |
Από πότε μένεις στην Αθήνα; |
| Γιάννης: |
Από το 1985. |
| Πέτρος: |
Βλέπεις καθόλου τους παλιούς φίλους σου; |
| Γιάννης: |
Μπα... Σπάνια ... Βλέπεις, είναι όλοι απασχολημένοι με τις δουλειές τους. |
