Ôïõñéóìüò Éóôïñßá Ανά γεωγραφική περιοχή  
Περιεχόμενα γεωγραφικών περιοχών  
Φωτογραφικό υλικό  
Συγκεντρωτικοί κατάλογοι  
Αρχική σελίδα  Περιβάλλον  Εύρεση ανά γεωγραφική περιοχή:    Αναζήτηση
Γενική Περιγραφή Σημαντικές περιοχές από οικολογική άποψη Κλίμα
Φυσική γεωγραφία
Γενική Περιγραφή
Σημαντικές περιοχές από οικολογική άποψη
Στοιχεία περιβάλλοντος
Κλίμα
Κλίμα
Πολιτική Γεωγραφία
Νομός, Δήμος
Οδικό δίκτυο
Πληθυσμός
Αβιοτικά στοιχεία
• Κλίμα
• • Τύποι κλίματος
• Νερά
• • Επιφανειακά
• • Ποιότητα νερών
• Ραδιενέργεια
Βιοτικά στοιχεία
Κατώτερη χλωρίδα
Aνώτερη Χλωρίδα - Ζώνες βλαστήσεως
Ευμεσογειακή ζώνη
• • • Υποζώνη Quercion ilicis
Παραμεσογειακή ζώνη
• • • Υποζώνη Ostryo - Carpinion
• • • Υποζώνη Quercion confertae
• • Ζώνη δασών
• • • Υποζώνη Abietionce phalonicae
• • Ζώνη ψυχρόβιων κωνοφόρων
• • Εξωδασική ζώνη υψηλών ορέων
• • • Υποζώνη Astragalo - Daphniopn
• Aνώτερη Χλωρίδα
• • Κατάλογος χλωρίδας
• Πανίδα
• • Αρθρόποδα
• • Ιχθείς
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • Αμφίβια
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • Ερπετά
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • Στοιχεία βιοτόπων
• • • Γενικά στοιχεία
• • • Σημαντικότεροι βιοτόποι
• • • Κατάλογος παρατηρήσεων
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • • • Ιστορικά στοιχεία
• • Μεγάλα Θηλαστικά
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • • • Περιοχές εξάπλωσης
• • • • Κατάσταση πληθυσμού
• • • • Νομικό καθεστώς προστασίας
• • • • Ιστορικά στοιχεία
• • • • Ειδικές δραστηριότητες
• • Μικρά Θηλαστικά
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• Καταφύγια άγριας ζωής
Βιότοποι
Στοιχεία βιοτόπων
Ανθρώπινες δραστηριότητες
• • Πρωτογενής τομέας
• • • Κτηνοτροφία - Βόσκηση
• • • Πτηνοτροφία
• • • Μελισσοκομία
• • • Αλιεία - Ιχθυοτροφεία - Αλυκές
• • • Δασικές εκμεταλλεύσεις
• • • Κυνήγι - Ψάρεμα
• • Δευτερογενής τομέας
• • • Τεχνικά έργα
• • Τριτογενής τομέας
• • • Επιστημονικές καταγραφές
Βιβλιογραφία

Στο πέρασμα των αιώνων, η Δυτική Θράκη, για διάφορους πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, διατήρησε ένα εξαιρετικά πλούσιο φυσικό περιβάλλον. Είναι δύσκολο να απαριθμήσει κανείς τις σημαντικές από οικολογική άποψη περιοχές, αφ΄ ενός γιατί είναι πάρα πολλές, αφ΄ ετέρου γιατί συνεχώς ανακαλύπτονται καινούργιες. Παρ΄ όλα αυτά, ένας κατάλογος πρέπει σίγουρα να περιλαμβάνει τις παρακάτω:

Ορεινή Περιοχή

  • Οροσειρά Ροδόπης: Ιδιαίτερα το τμήμα που ανήκει στο νομό Ξάνθης, καθώς και οι κορυφογραμμές στα σύνορα με τη Βουλγαρία, αποτελούν εξαιρετικούς βιότοπους με πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Εκεί βρίσκονται και ορισμένα τμήματα δάσους που μπορούν να χαρακτηρισθούν παρθένα, μιας και δεν έχουν ποτέ ξυλευθεί ή κατά άλλον τρόπο εκμεταλλευθεί από τον άνθρωπο. Στο μεγαλύτερο τμήμα της βέβαια η οροσειρά κατοικείται από ορεσίβιους γηγενείς Θρακιώτικους πληθυσμούς (Πομάκοι), ωστόσο η επίδραση που ασκούν στα δασικά οικοσυστήματα είναι χαμηλής, ως επί το πλείστον, έντασης. Η γεωργία ασκείται με παραδοσιακό τρόπο και σε μικρά αγροτεμάχια, η υδρομάστευση δεν έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, η ξύλευση είναι ελεγχόμενη, το ίδιο και το κυνήγι. Η μόνη σοβαρή επίδραση οφείλεται στην υπερβόσκηση από κοπάδια αιγοπροβάτων. Από το Θρακιώτικο τμήμα της οροσειράς της Ροδόπης αρδεύεται ο ποταμός Νέστος με χείμαρρους και ρυάκια, ενώ επίσης πηγάζει ο ποταμός Κόσυνθος, ο ποταμός Κομψάτος, ο ποταμός Βοσβόζης και ο ποταμός Φιλιούρης.
  • Ημιορεινό σύμπλεγμα Δαδιάς - Λευκίμμης: Πρόκειται για ένα δασικό σύμπλεγμα - πρότυπο οικολογικής διαχείρισης που έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό για τον ορνιθολογικό του πλούτο και πιο συγκεκριμένα για το μοναδικό πληθυσμό μαυρόγυπα που φιλοξενεί.
  • Ημιορεινό σύμπλεγμα Άβαντα - Κίρκης - Αγ. Θεοδώρων: Πρόκειται για δασικό σύμπλεγμα που αποτελεί συνέχεια εκείνου της Δαδιάς, προς τα νότια.

Πεδινή περιοχή - Ποταμοί

  • Στενά Νέστου: Από τη Σταυρούπολη του νομού Ξάνθης, έως το χωριό Γαλάνη, ο ποταμός Νέστος κυλά ανάμεσα σε απόκρημνες πλαγιές δύο ορεινών όγκων, σχηματίζοντας πλήθος μαιάνδρων και προσφέροντας καταπληκτικά τοπία και συγκινήσεις, σε όποιους αποφασίσουν να διασχίσουν την περιοχή, πεζοί ή με πλωτά μέσα. Η περιοχή, που είναι γνωστή και σαν "Θρακικά Τέμπη", διαθέτει πλούσια και σχεδόν αδιατάρακτη παραποτάμια βλάστηση και πανίδα.
  • Δέλτα Νέστου: Στα σύνορα Μακεδονίας και Θράκης, απέναντι από τη νήσο Θάσο, απλώνεται το Δέλτα του Νέστου, το οποίο παρά τη συρρίκνωση των παραποτάμιων δασών του, που συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες, εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα Δέλτα της Ελλάδας, από χλωριδικής και πανιδολογικής άποψης.
  • Ποταμός Κομψάτος: Πηγάζει από την οροσειρά της Ροδόπης, συγκεκριμένα την περιοχή του Εχίνου Ξάνθης. Μετά από μια πορεία ανάμεσα σε απόκρημνες και δυσπρόσιτες πλαγιές, καταλήγει στην πεδιάδα της Ξάνθης και το βόρειο τμήμα της λίμνης Βιστονίδας.
  • Ποταμός Έβρος: Σημαντικότατος ποταμός μήκους 530 χλμ., από τα οποία τα 230 χλμ. Ανήκουν στην Ελλάδα. Είναι από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Βαλκανικής χερσονήσου και χαρακτηρίζεται από μεγάλο όγκο υδάτων ιδίως τους χειμερινούς μήνες. Αρδεύει ολόκληρη την πεδιάδα του νομού Έβρου, διαθέτει αξιόλογη ιχθυοπανίδα, σχηματίζει παραποτάμιες συστάδες μεγάλης οικολογικής αξίας, συμβάλλει στη διαμόρφωση του κλίματος της περιοχής και σχηματίζει ένα από τα σημαντικότερα διεθνώς Δέλτα.
  • Δέλτα Έβρου: Περιοχή με εξαιρετικά πλούσια ορνιθοπανίδα, έχει αναγνωρισθεί σαν υγρότοπος διεθνούς σημασίας σύμφωνα με τη Σύμβαση Ραμσάρ, Περιοχή ειδικής προστασίας (Οδηγία 79/409/ΕΕ), Ειδικά προστατευόμενη περιοχή (Σύμβαση Βαρκελώνης) και καταφύγιο θηραμάτων.
  • Ποταμός Άρδας: Παραπόταμος του ποταμού Έβρου, διασχίζει την περιοχή Τριγώνου στα βόρεια του νομού Έβρου.
  • Ποταμός Ερυθροπόταμος: Παραπόταμος του ποταμού Έβρου, διασχίζει τη λοφώδη και πεδινή περιοχή των Μεταξάδων - Παλιουριού και διέρχεται από την πόλη του Διδυμοτείχου.

Πεδινή - παραλιακή περιοχή

  • Παράλιες λιμνοθάλασσες νομού Ξάνθης: Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει τις δυτικές παραλίες του νομού Ξάνθης, δηλαδή μεταξύ του Δέλτα Νέστου και της λίμνης Βιστονίδας. Σε αυτή συμπεριλαμβάνονται τα χωριά Εράσμιο, Μάγγανα, Μυρωδάτο, Άβδηρα και Μάνδρα. Είναι μια περιοχή με πεδινές εκτάσεις και χαμηλούς λόφους, με έλη και βάλτους κοντά στη θάλασσα, καθώς επίσης όμορφες παραλίες. Στο μεγαλύτερο μέρος της η περιοχή έχει καλλιεργηθεί κυρίως με ποτιστικές καλλιέργειες. Η κτηνοτροφία περιορίζεται στους χαμηλούς λόφους, όπου ακόμα σώζονται μικρά και υποβαθμισμένα δάση από βαλανιδιές, όπως γύρω από τα Άβδηρα. Τα δάση αυτά κινδυνεύουν σήμερα με ολοκληρωτική εξαφάνιση, λόγω της πίεσης που ασκεί σε αυτά η κτηνοτροφία. Σε ορισμένες παραλίες έχουν γίνει αναδασώσεις με Θασίτικο πεύκο (Pinus brutia) και Παράλιο πεύκο (Pinus pinaster ssp. atlantica). Ο Κρίνος της θάλασσας (Pancratium maritimum ) ο οποίος άλλοτε αφθονούσε στις αμμοθίνες, απειλείται σήμερα λόγω του τουρισμού. Το Λευκόϊο (Leucojum aestivum) που φύτρωνε σε υγρές πεδινές εκτάσεις, κινδυνεύει επίσης από τις αποξηράνσεις και τη σύγχρονη γεωργία, ενώ διασώζεται μόνο σε μια τοποθεσία, κοντά στο χωριό Εξοχή.
  • Λίμνη Βιστονίδα: Η λίμνη Βιστονίδα είναι μια μεγάλη υφάλμυρη λίμνη που τροφοδοτείται από δύο ποταμούς: Κόσυνθο και Κομψάτο. Απολήγει σε μικρές λιμνοθάλασσες, ορισμένες εκ των οποίων χρησιμοποιούνται για την εκτροφή ψαριών. Γύρω από τη λίμνη υπάρχουν εκτεταμένοι καλαμιώνες και υγρά λιβάδια, τα οποία έχουν μετατραπεί σήμερα, εν μέρει, σε αγρούς. Παραποτάμια δάση σχηματίζονται στα σημεία όπου οι ποταμοί ενώνονται με τη λίμνη. Πευκώνες στο Πόρτο - Λάγο. Αλμυρότοποι εκτείνονται κοντά στη θάλασσα, ανάμεσα στις λιμνοθάλασσες Στην περιοχή της Λίμνης Βιστονίδας και του Πόρτο Λάγος έχουν παρατηρηθεί 262 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι υγρότοποι περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά. Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 9 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Κοκκινόχηνα Branta ruficollis, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala, Στικταετός Aquila clanga, Βασιλαετός Aquila heliaca, Κιρκινέζι Falco naumanni, Λεπτομύτα Numenius tenuirostris) και 12 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο 73 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 2 αναφέρονται ως εκλιπόντα, 23 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 18 είναι τρωτά και 10 είναι σπάνια. 87 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ. Είναι η δεύτερη σε σημασία περιοχή στην Ελλάδα ως σταθμός κατά τη μετανάστευση και διαχείμαση των Αργυροπελεκάνων. Από το 1987 έως σήμερα είναι η κυριότερη περιοχή διαχείμασης για το Κεφαλούδι. Περιλαμβάνεται στον κατάλογο περιοχών της Σύμβασης Ramsar. Η σπουδαιότητα της περιοχής έχει αναγνωρισθεί από την IUCN και άλλες διεθνείς οργανώσεις. Πολύ σημαντική για τα υδρόβια πτηνά, αλλά και τα αρπακτικά που φωλιάζουν μέσα και έξω από την περιοχή της λίμνης. Στην περιοχή ξεχειμωνιάζουν πελεκάνοι, φλαμίγκος, πυγμαίοι κορμοράνοι, πάπιες. Στο Πόρτο Λάγο, υπάρχει πολύ μεγάλη αποικία ερωδιών. Η περιοχή αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό στα ταξίδια πολλών αποδημητικών πτηνών. Η περιοχή ουσιαστικά παραμένει απροστάτευτη παρά τις πολυάριθμες μελέτες που έχουν εκπονηθεί και τις πάμπολλες ενέργειες που έχουν κατά καιρούς γίνει από κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς φορείς.
  • Λίμνη Μητρικού: Η λίμνη Ισμαρίδα ή Μητρικού βρίσκεται στα Νότια του νομού Ροδόπης, Ανατολικά της λίμνης Βιστονίδας και σε απόσταση 3 χλμ. από τη θάλασσα, συγκεκριμένα από τον όρμο Ανοικτό. Καταλαμβάνει έκταση 2.3 τετραγ. χιλιομέτρων περίπου. Το μέγιστο βάθος της είναι 1.5 μ. και το μέσο βάθος 1 μ. Μεγάλο μέρος της λίμνης καλύπτεται από νούφαρα (Nymphaea alba) και τριβολοκρατέλες (Trapa natans), ενώ τοπικά επιπλέει η φακή του νερού (Lemna minor). Στο Βορειοανατολικό μέρος απλώνονται εκτεταμένοι καλαμώνες. Η λίμνη τροφοδοτείται βασικά από δύο ποταμούς: το Βοσβόζη ή Μπόσπο και εν μέρει από το Φιλιούρι ή Φυλίρι. Στην Λίμνη Μητρικού έχουν παρατηρηθεί 208 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Ο υγρότοπος περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία του για τα υδρόβια πτηνά. Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 6 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala, Στικταετός Aquila clanga, Κιρκινέζι Falco naumanni) και 10 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο 56 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 18 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 17 είναι τρωτά και 4 είναι σπάνια. 66 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ. Λόγω επεμβάσεων κατά τις πρόσφατες δεκαετίες η περιοχή έχει χάσει μέρος της ορνιθολογικής της αξίας. Εξακολουθεί όμως να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υγρότοπους της Ελλάδας.
  • Παράλιες λιμνοθάλασσες νομού Ροδόπης: Στον παραλιακό χώρο μεταξύ της λίμνης Βιστονίδας, από τη μια, και των εκβολών της λίμνης Μητρικού και του ποταμού Φιλιούρι, από την άλλη, σχηματίζονται μια σειρά από μικρές και μεγάλες λιμνοθάλασσες. Οι μεγαλύτερες και σπουδαιότερες από αυτές είναι οι: Ξηρολίμνη (στο χωριό Φανάρι), Καρατζά ή Αρωγή (στο χωριό Αρωγή), η Αλυκή ή Μέση (στο χωριό Μέση), η Πτελέα και το Έλος (στο ακρωτήριο Κουρουσμηλού). Η περιοχή διαθέτει ποικιλία βιοτόπων: πεδινές εκτάσεις, αλμυρόβαλτους, λιμνοθάλασσες, αμμώδεις και βραχώδεις ακτές. Σε ορισμένες παραλίες έχουν γίνει εκτεταμένες αναδασώσεις με Pinus pinea, P. halepensis και P. pinaster ssp. atlantica, και σε μικρότερο βαθμό με άλλα δένδρα. Στην παραλία του Ιμέρου έχουν φυτευθεί πολλά αρμυρίκια (Tamarix sp.) και Τζιτζιφιές. Λόγω της εντατικής καλλιέργειας και της βόσκησης, η άγρια χλωρίδα έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές και μόνο στις παρυφές των δρόμων ή σε περιφραγμένες και απόκρημνες τοποθεσίες μπορεί να δει κανείς κάποια ενδιαφέροντα φυτά, όπως για παράδειγμα στα βράχια της παραλίας Φαναρίου ή στο χώρο του κάμπινγκ, στο Φανάρι. Γύρω από τον Ίμερο, υπάρχουν επίσης εκτάσεις με φρύγανα, που βοσκούνται εντατικά. Στις λιμνοθάλασσες του Νομού Ροδόπης έχουν παρατηρηθεί 171 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι υγρότοποι περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά. Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 5 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Κοκκινόχηνα Branta ruficollis, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala) και 7 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο 45 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 15 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 14 είναι τρωτά και 3 είναι σπάνια. 56 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.
  • Περιοχή Μαρώνειας Η περιοχή που εδώ συμβατικά ονομάζεται "Μαρώνεια" ευρίσκεται μεταξύ Προσκυνητών - Μαρώνειας - Μέστης - Διώνης. Περιλαμβάνει το όρος Ίσμαρος και διασχίζεται από ρέματα και παρακλάδι του ποταμού Φιλιούρι. Επίσης περιλαμβάνει τα παράλια που εκτείνονται Ανατολικά των Προσκυνητών έως και τις παράλιες απολήξεις του όρους Ίσμαρος (αρχαία Ισμάρα). Είναι μια περιοχή με αρκετή ποικιλία τοπίων και βιοτόπων. Στα νοτιοδυτικά δεσπόζει το μικρό όρος Ίσμαρος που στις νότιες πλαγιές του, προς τη θάλασσα, ήταν χτισμένη η Μαρώνεια, μεγάλη πόλη της αρχαιότητας. Σήμερα ο Ίσμαρος, που στα προϊστορικά χρόνια σκεπαζόταν με δάση, είναι ένα όρος έντονα υποβαθμισμένο από την επί αιώνες κακομεταχείριση και την υπερβόσκηση, με αραιούς θάμνους, φρύγανα και λιγοστές ελιές. Σε κάποια σημεία έγιναν στο παρελθόν αναδασώσεις με πεύκα και κουκουναριές, που όπως ήταν φυσικό δεν στέφθηκαν από ιδιαίτερη επιτυχία, λόγω της συνεχιζόμενης υποβάθμισης. Δυτικά, προς την Ξυλαγανή και Προσκυνητές υπάρχουν πεδινές εκτάσεις με εντατικές καλλιέργειες. Στην παράλια ζώνη (Αλκυώνα, Κρυονέρι, Πλατανίτης) έχουν γίνει εκτεταμένες αναδασώσεις κυρίως με κουκουναριές και σε μικρότερο βαθμό με Παράλια πεύκη, Γλαυκόχρωμο κυπαρίσσι και Ελληνικό κυπαρίσσι. Υπάρχουν επίσης χαμηλοί λόφοι με θάμνους και ελαιώνες. Από τη Μαρώνεια προς την Κρωβύλη, μια σειρά χαμηλών λόφων, που σκεπάζεται από Μεσογειακή μακία, έχει αρκετά υποβαθμισθεί από την αιγοβοσκή. Οι παράλιες περιοχές Εράσμιου - Μαγγάνων - Μυρωδάτου - Αβδήρων - Μάνδρας, οι λιμνοθάλασσες Λάφρη και Λαφρούδα, οι λιμνοθάλασσες Κεραμωτής, Δέλτα Νέστου, η λίμνη Βιστονίδα, οι λιμνοθάλασσες Ξηρολίμνη - Καρατζά (Αρωγή) - Αλυκή (Μέση) - Πτελέα - Έλος, μαζί με τη λίμνη Ισμαρίδα(Μητρικού) και τις εκβολές του ποταμού Φιλιούρι αποτελούν ένα σύνολο αλληλοεξαρτώμενων υγροτόπων με τέτοια πλούσια χλωρίδα και πανίδα που τους αναδεικνύει σε Διεθνούς Σημασίας βιότοπους
  • Περιοχή Μεσημβρίας - Ζώνης - Μάκρης - Δικέλλων: Περιλαμβάνεται η παράλια περιοχή μεταξύ Μάκρης και όρους Ισμάρου. Εδώ βρίσκονται τα Δίκελλα, η Μεσημβρία, η αρχαία Ζώνη και η παραλία Πετρωτών, όπου απολήγει το ρέμα Σαπλή. Στα βόρεια της περιοχής δεσπόζει το όρος Τσοπάνος (628 μ.), όπου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας εκτείνονταν το μεγάλο Σουλτανικό δάσος, όπου απαγορευόταν επί ποινή θανάτου το κόψιμο έστω και ενός δένδρου. Σήμερα το όρος είναι ένας υποβαθμισμένος βοσκότοπος με πυκνούς ή, κατά τόπους, αραιούς θάμνους. Στα νότια εκτείνεται μια σειρά από παραλίες (Μεσημβρία, Δίκελλα, Μάκρη), όπου υπάρχει κυρίως θαμνώδης και φρυγανώδης βλάστηση. Σε αυτές τις τοποθεσίες έχουν πραγματοποιηθεί περιορισμένες αναδασώσεις με κουκουναριές, πικροδάφνες, ευκαλύπτους κλπ.

Σαμοθράκη

Το νησί Σαμοθράκη βρίσκεται στο βόρειο-ανατολικό άκρο της Ελλάδας, στο μέσο του Θρακικού πελάγους. Νησί του Αρχιπελάγους του Αιγαίου και νησί της Μεσογείου, αποτελεί ένα από τα σπάνια δείγματα νησιωτικής φυσικής ομορφιάς. Ο επιβλητικός όγκος του όρους Σάος, με τις γυμνές κορυφές, υψώνεται κάθετα από τη θάλασσα φτάνοντας στα 1.611 μ. στη κορυφή Φεγγάρι. Βαθιές χαράδρες σχίζουν τις ορεινές πλαγιές μέσα από ένα πυκνό δίκτυο μικρών και μεγάλων ρεμάτων. Το απότομο ανάγλυφο ομαλοποιείται κάτω από τα 200 μ. με ήπιες κλίσεις στην πεδινή ζώνη. Χαμηλοί λόφοι παρεμβάλλονται στην πεδινή ζώνη και πολλές φορές απολήγουν στη θάλασσα. Η παράκτια ζώνη αποτελείται περιμετρικά από πετρώδεις παραλίες εκτός από το νότιο τμήμα μεταξύ των ακρωτηρίων Μαλαθρία και Κήπου, όπου κυριαρχούν οι άβατοι πανύψηλοι γκρεμοί. Οι αμμώδεις παραλίες είναι μικρές και περιορισμένες στο νοτιο-ανατολικό άκρο του νησιού. Τα τοπία που κυριαρχούν στη βόρεια και νότια πλευρά του νησιού παρουσιάζουν μια εντυπωσιακή διαφορά. Οι γυμνές πλαγιές του βουνού, οι αραιοί θαμνότοποι, οι ελαιώνες και τα σιταροχώραφα της νότιας πλευράς εναλλάσσονται με τις καταπράσινες πλαγιές, τα δάση και τους πυκνούς θαμνότοπους που φθάνουν ως τις ακτές και τα εντυπωσιακά ρέματα με τους καταρράκτες της βόρειας πλευράς. Η συνολική έκταση του νησιού είναι 178.000 στρέμματα εκ των οποίων, τα 95.500 στρέμματα αποτελούν τον ορεινό όγκο του νησιού, ενώ τα υπόλοιπα 82.500 στρέμματα περιλαμβάνουν την πεδινή και παράκτια ζώνη. Η συνολική περίμετρος του νησιού φθάνει τα 59 χιλιόμετρα εκ των οποίων, τα 11 χιλιόμετρα αντιστοιχούν στις νότιες απότομες κρημνώδεις ακτές. Η Σαμοθράκη χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλία βιοτόπων που καταλαμβάνουν συγκεκριμένες περιοχές ανάλογα με το υψόμετρο, από τις ακτές έως τις κορυφές του όρους Σάος. Στις απόκρημνες βραχώδεις ακτές φωλιάζουν θαλασσοπούλια, βραχοκιρκίνεζα και μαυροπετρίτες. Οι θαμνώνες, άλλοτε πυκνοί, προσφέρουν προστασία και χώρο φωλιάσματος σε πολλά είδη μικρόπουλων και άλλοτε αραιοί, αποτελούν καταφύγιο για λαγούς, μικροθηλαστικά και ερπετά. Τα σιταροχώραφα είναι πολύτιμα ανοίγματα για το κυνήγι των αρπακτικών πτηνών και οι ελαιώνες φιλοξενούν πολλά είδη μικρόπουλων και ερπετών. Μικρά ρέματα ανάμεσα στα χωράφια με άγρια βλάστηση από γέρικα δένδρα και θάμνους προσφέρουν χώρο φωλιάσματος σε πολλά είδη μικρόπουλων. Τα παραρεμάτια δάση των πλάτανων και των σκλήθρων φιλοξενούν τις πολυάριθμες λιβελλούλες και τα νερά των ρεμάτων και των λιμνών κρύβουν τους μόνιμους κατοίκους τους, τα βατράχια και τους κάβουρες. Πιο ψηλά, στους κορμούς των αιωνόβιων δρυών ξεκουράζονται πολλά είδη νυχτοπεταλούδων, ενώ στα κλαδιά τους φωλιάζουν δασικά πτηνά , όπως οι Σπίνοι και οι Καλόγεροι που αφθονούν στη περιοχή. Οι γυμνοί βραχώνες πάνω από τα δασοόρια προσφέρουν καταφύγιο σε σαύρες που κρύβονται ανάμεσα στις πέτρες. Βραχώδεις εξάρσεις που εμφανίζονται σε διάφορα σημεία από τις χαμηλότερες προς τις υψηλότερες περιοχές προσφέρουν θέσεις ξεκούρασης και επόπτευσης των αρπακτικών πτηνών. Τέλος, κοντά στους οικισμούς και στις τρύπες των γέρικων δέντρων και των πέτρινων σπιτιών, φωλιάζουν άφθονοι γκιώνηδες, οι οποίοι τρέφονται με τα έντομα που έλκονται από τα ηλεκτρικά φώτα.