Ôïõñéóìüò Éóôïñßá Ανά γεωγραφική περιοχή  
Περιεχόμενα γεωγραφικών περιοχών  
Φωτογραφικό υλικό  
Συγκεντρωτικοί κατάλογοι  
Αρχική σελίδα  Περιβάλλον  Εύρεση ανά γεωγραφική περιοχή:    Αναζήτηση
Γενικά στοιχεία Σημαντικότεροι βιοτόποι Κατάλογος παρατηρήσεων
Φυσική γεωγραφία
Γενική Περιγραφή
Σημαντικές περιοχές από οικολογική άποψη
Στοιχεία περιβάλλοντος
Κλίμα
Κλίμα
Πολιτική Γεωγραφία
Νομός, Δήμος
Οδικό δίκτυο
Πληθυσμός
Αβιοτικά στοιχεία
• Κλίμα
• • Τύποι κλίματος
• Νερά
• • Επιφανειακά
• • Ποιότητα νερών
• Ραδιενέργεια
Βιοτικά στοιχεία
Κατώτερη χλωρίδα
Aνώτερη Χλωρίδα - Ζώνες βλαστήσεως
Ευμεσογειακή ζώνη
• • • Υποζώνη Quercion ilicis
Παραμεσογειακή ζώνη
• • • Υποζώνη Ostryo - Carpinion
• • • Υποζώνη Quercion confertae
• • Ζώνη δασών
• • • Υποζώνη Abietionce phalonicae
• • Ζώνη ψυχρόβιων κωνοφόρων
• • Εξωδασική ζώνη υψηλών ορέων
• • • Υποζώνη Astragalo - Daphniopn
• Aνώτερη Χλωρίδα
• • Κατάλογος χλωρίδας
• Πανίδα
• • Αρθρόποδα
• • Ιχθείς
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • Αμφίβια
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • Ερπετά
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • Στοιχεία βιοτόπων
• • • Γενικά στοιχεία
• • • Σημαντικότεροι βιοτόποι
• • • Κατάλογος παρατηρήσεων
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • • • Ιστορικά στοιχεία
• • Μεγάλα Θηλαστικά
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• • • • Περιοχές εξάπλωσης
• • • • Κατάσταση πληθυσμού
• • • • Νομικό καθεστώς προστασίας
• • • • Ιστορικά στοιχεία
• • • • Ειδικές δραστηριότητες
• • Μικρά Θηλαστικά
• • • Ενδημικά ή απειλούμενα είδη
• Καταφύγια άγριας ζωής
Βιότοποι
Στοιχεία βιοτόπων
Ανθρώπινες δραστηριότητες
• • Πρωτογενής τομέας
• • • Κτηνοτροφία - Βόσκηση
• • • Πτηνοτροφία
• • • Μελισσοκομία
• • • Αλιεία - Ιχθυοτροφεία - Αλυκές
• • • Δασικές εκμεταλλεύσεις
• • • Κυνήγι - Ψάρεμα
• • Δευτερογενής τομέας
• • • Τεχνικά έργα
• • Τριτογενής τομέας
• • • Επιστημονικές καταγραφές
Βιβλιογραφία

perindopril

perindopril

aldara

aldara power-hosting.nl

Η περιοχή Άβαντα - Κίρκης, περιλαμβάνει πολύ σημαντικούς βιότοπους για την Ελλάδα. Στις πολυάριθμες ορθοπλαγιές και φαράγγια του, φωλεοποιούν σπάνια αρπακτικά πουλιά. Η παρουσία κλειστών δασωμένων κοιλάδων προσελκύει πολλά μεταναστευτικά και διαχειμάζοντα είδη, ιδιαίτερα στρουθιόμορφα. Οι ορθοπλαγιές είναι από τα σημαντικότερα οικολογικά στοιχεία της περιοχές και κατανέμονται σε όλη την έκταση της. Οι στενές και κλειστές κοιλάδες που έχουν δημιουργήσει οι τοπικοί χείμαρροι, προσφέρουν προστατευόμενα καταφύγια για πολλά είδη πουλιών. Οι καλλιεργούμενες εκτάσεις που εμφανίζονται σε ομαλές κλίσεις μέσα στις κοιλάδες, δημιουργούν ιδανικό βιότοπο για τη διατροφή δεκάδων στρουθιόμορφων ειδών πουλιών, καθώς και αρπακτικών. Η διατήρηση πολλών παλιών παραδοσιακών σπιτιών στον Άβαντα και Κίρκη, προσελκύουν είδη που φωλεοποιούν στις σκεπές αυτών των σπιτιών, όπως νυκτόβια αρπακτικά, χελιδόνια, μικρόπουλα. Η μεγάλη πυκνότητα των βραχότοπων, δημιουργεί μια μοναδική εναλλαγή στο χώρο και προσφέρει σημαντικές θέσεις φωλεοποίησης για σπάνια αρπακτικά και άλλα είδη, όπως ο Μαυροπελαργός και η Σβαρνίστρα. Στην περιοχή εμφανίζεται μια μεγάλη ποικιλία δασοσκεπών εκτάσεων, νεαρών και ώριμων δασών, τα οποία φύονται σε απότομες πλαγιές ή σε ομαλότερους λόφους. Επιπλέον υπάρχουν και σημαντικά τοπικά παραποτάμια δάση κατά μήκος των χειμάρρων. Όλο αυτό το μωσαϊκό, δημιουργεί ιδανικούς βιότοπους για τη φωλεοποίηση των περισσότερων δασικών ειδών πουλιών, όπως οι δρυοκολάπτες, παπαδίτσες κ.ά.Τα Στενά του Νέστου είναι μια πλούσια από ορνιθολογικής απόψεως περιοχή. Για αυτό το λόγο έχει χαρακτηρισθεί σαν Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά και παρακολουθείται σταθερά από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.Στα Στενά του Νέστου έχουν παρατηρηθεί 213 είδη πουλιών, πολλά από τα οποία είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Έχουν παρατηρηθεί 3 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Βασιλαετός Aquila heliaca, Στικταετός Aquila clanga και Κιρκινέζι Falco naumanni) και 8 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 41 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλώζωων της Ελλάδας" από τα οποία 9 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 12 είναι τρωτά και 5 σπάνια. 59 περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.Η ένταση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στην κοίτη του ποταμού υποβαθμίζει την ορνιθολογική της αξία. Ο κυρίαρχος σχηματισμός του ποταμού περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία βιοτόπων με την επιφάνεια του νερού, τις όχθες και τα νησιά που σχηματίζονται από τις μετακινήσεις της κοίτης του. Στις όχθες και στα πιο σταθερά νησιά εμφανίζονται παραποτάμια δάση σε αρκετά σημεία των οποίων υπάρχουν καρστικές πηγές. Σε άλλα σημεία υψώνονται απότομες χωμάτινες και αμμώδεις όχθες. Στα Κομνηνά συναντάμε γεωργικές εκτάσεις με πεζούλια και φυτοφράκτες. Σε όλο το μήκος των Στενών υπάρχουν βραχώδεις σχηματισμοί μεγάλου ύψους και σπηλιές, ενώ προς τους Μεγάλους Μαιάνδρους υπάρχουν μεγάλες σάρρες. Ο βιότοπος με τη μεγαλύτερη έκταση είναι αυτός των αείφυλλων πλατύφυλλων που περιλαμβάνει εγκαταλειμμένους αγρούς με πεζούλια και βοσκότοπους. Ψηλότερα, στις πλαγιές και τις κορυφές των γύρω υψωμάτων, φύονται δάση οξιάς και δρυός.Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι ανθρωπογενείς οικότοποι κυρίως αυτοί που συνδέονται με την σιδηροδρομική γραμμή και τα εγκαταλειμμένα κτίσματα στα χωριά.Στο δέλτα του Έβρου έχουν παρατηρηθεί 304 είδη πουλιών από τα 450 είδη της Ελλάδας.Αυτή η αφθονία ειδών αποτελεί σπάνιο φαινόμενο για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα και αποδεικνύει την μεγάλη σπουδαιότητα του Δέλτα του Έβρου.Από ορνιθολογική άποψη το οικοσύστημα λειτουργεί ως: 1) Βιότοπος για φώλιασμα και διατροφή για πολλές οικογένειες πουλιών (ερωδιοί, κορμοράνοι, γλάροι, παρυδάτια, αρπακτικά κ.ά.). 2) Καταφύγιο για μεγάλους πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών από τις βόρειες περιοχές της κέντρο-ανατολικής Ευρώπης κατά την διάρκεια του χειμώνα. 3) Ζωτικός χώρος συγκέντρωσης και ανάπαυσης μεγάλων αριθμών μεταναστευτικών πουλιών κατά τις μετακινήσεις τους από και προς τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.Το Δέλτα του Έβρου παραμένει ένας από τους σημαντικότερους Μεσογειακούς υγρότοπους σε ότι αφορά το ξεχειμώνιασμα μεγάλων πληθυσμών από πάπιες, χήνες και άλλα υδρόβια πουλιά.Oι πληθυσμοί κυμαίνονται από 30.000-150.000 άτομα, αν και τα τελευταία χρόνια δεν ξεπερνούν τα 50.000-60.000 πουλιά. Λόγω της ευνοϊκής γεωγραφικής του θέσης, ανάμεσα στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική, το Δέλτα αποτελεί χώρο εμφάνισης αρκετών πουλιών που συνήθως, είτε δεν απαντώνται στον Ευρωπαϊκό χώρο, είτε είναι πολύ σπάνια στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπως: Νανόχηνα (Anser erythropus),Κοκκινόχηνα (Branta ruficollis), Λεπτομύτα (Numenius tenuirostris),κ.ά.Η περιοχή της Βιστονίδας και του Πόρτο Λάγος είναι τμήμα Σημαντικής Περιοχής για τα Πουλιά και παρακολουθούνται από το σχετικό πρόγραμμα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.Κάθε χρόνο τον Ιανουάριο διεξάγονται, όπως και στους σημαντικότερους υγρότοπους της Ελλάδας, οι Μεσοχειμωνιάτικες Καταμετρήσεις Υδροβίων που αποτελούν τμήμα διεθνούς προγράμματος του IWRB, το οποίο στην Ελλάδα υλοποιούν η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης σε συνεργασία με άλλες οργανώσεις. Περιοχή διεθνούς σημασίας, πριν από όλα λόγω της πλούσιας ορνιθοπανίδας. Περιλαμβάνεται στον κατάλογο περιοχών της Σύμβασης Ramsar. Η σπουδαιότητα της περιοχής έχει αναγνωρισθεί από την IUCN και άλλες διεθνείς οργανώσεις. Πολύ σημαντική για τα υδρόβια πτηνά, αλλά και τα αρπακτικά που φωλιάζουν μέσα και έξω από την περιοχή της λίμνης. Στην περιοχή ξεχειμωνιάζουν πελεκάνοι, φλαμίγκος, πυγμαίοι κορμοράνοι, πάπιες. Στο Πόρτο Λάγο, υπάρχει πολύ μεγάλη αποικία ερωδιών. Η περιοχή αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό στα ταξίδια πολλών αποδημητικών πτηνών.Στην Λίμνη Μητρικού έχουν παρατηρηθεί 208 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Ο υγρότοπος περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία του για τα υδρόβια πτηνά.Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 6 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala, Στικταετός Aquila clanga, Κιρκινέζι Falco naumanni) και 10 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 56 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας", από τα οποία 18 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 17 είναι τρωτά και 4 είναι σπάνια. 66 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.Λόγω επεμβάσεων κατά τις πρόσφατες δεκαετίες η περιοχή έχει χάσει μέρος της ορνιθολογικής της αξίας. Εξακολουθεί όμως να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υγρότοπους της Ελλάδας.Η λίμνη είναι ρηχή και ξεχωρίζει από τις γειτονικές λιμνοθάλασσες κυρίως λόγω της διαφοράς στην αλατότητα. Περιλαμβάνει ανοιχτά νερά, θέσεις με επιπλέουσα βλάστηση (κυρίως νούφαρα και νεροκάστανο) στα αβαθή νερά, καθώς και εκτεταμένους καλαμώνες και υγρά λιβάδια. Στο ανατολικό και βορειοανατολικό τμήμα, εξωτερικά του αναχώματος, εμφανίζονται επίπεδες εκτάσεις με αλόφιλη βλάστηση. Κατά μήκος του ποταμού Μπόσπου αναπτύσσονται συστάδες με παρόχθια δενδρώδη βλάστηση. Τα υγρά λιβάδια της περιοχής αποτελούν σημαντικό τόπο διατροφής για διάφορα είδη ερωδιών και άλλα συγγενή, όπως η Χαλκόκοτα Plegadis falcinellus. Η μείωση του αναπαραγόμενου πληθυσμού της τελευταίας συνδέεται άμεσα με την καταστροφή τέτοιων εκτάσεων. Οι γύρω καλλιεργούμενες εκτάσεις, και ιδίως αυτές στα δυτικά της λίμνης, είναι από τις σημαντικότερες στην Ελλάδα για τη διαχείμαση χηνών. Το 1974 είχαν μετρηθεί περίπου 3.500 άτομα από τρία είδη χηνών.Στην περιοχή συναντώνται 210 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά σπάνια και μοναδικά είδη στην Ελλάδα, όπως δρυοκολάπτες (Picidae), Χαλκοκουρούνα (Coracias garrulus), Ψαλτοτσιροβάκος (Sylvia nisoria), Παρδαλοκεφαλάς (Lanius nubicus), Αμμοπετρόκλης (Oenanthe isabellina) κ.ά. Περισσότερα από τα μισά είδη που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα, συναντώνται στην περιοχή. Εντυπωσιακή είναι η παρουσία 42 ειδών ημερόβιων και νυκτόβιων αρπακτικών σε σύγκριση με τα 47 είδη της Ελλάδας, το 70% των ελληνικών στρουθιόμορφων ειδών, όπως και η ύπαρξη 28 ειδών μη στρουθιόμορφων.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρουσία ορισμένων σπάνιων ειδών. Οκτώ είδη είναι χαρακτηρισμένα σαν κινδυνεύοντα, ενώ άλλα τριάντα απαιτούν υψηλή προστασία. Πενήντα εννιά είδη της περιοχής περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι της οδηγίας για τα πουλιά της Ε.Ε. (79/409) για τα οποία επιβάλλεται να ληφθούν ειδικά μέτρα για τη διατήρηση των πληθυσμών και των βιοτόπων τους.Το σημαντικότερο είδος της περιοχής είναι ο Μαυρόγυπας (Aegypius monachus). Οι αποικίες αυτού του είδους στη Δαδιά είναι οι τελευταίες στην Ελλάδα και σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. Είναι το είδος - έμβλημα της περιοχής. Άλλα σημαντικά είδη, είναι ο Κραυγαετός (Aquila pomarina) και Μαυροπελαργός (Ciconia nigra) οι πληθυσμοί των οποίων στην περιοχή πλησιάζουν στο 50% του συνολικού ελληνικού πληθυσμού.Πολλοί είναι οι σημαντικοί βιότοποι για τα πουλιά:Οι νησίδες δάσους ανάμεσα στα χωράφια, εντοπίζονται κυρίως στις καλλιεργούμενες εκτάσεις γύρω από τη Δαδιά και Λευκίμμη όπου αναπαράγονται είδη όπως: Κραυγαετός, Μαυροπελαργός.Οι πλούσιοι φυτοφράχτες ανάμεσα στα χωράφια, εντοπίζονται σε όλα τις ημιορεινές καλλιέργειες, στις περιοχές που δεν έχουν γίνει αναδασμοί, όπου αναπαράγονται είδη όπως: Παρδαλοκεφαλάς (Lanius nubicus), Τσιροβάκοι (Sylvidae).Τα γέρικα δάση, στο μεγαλύτερο μέρος των πυρήνων και διάσπαρτα σε όλη την περιοχή, όπου αναπαράγονται είδη όπως: Μαυρόγυπας, Κραυγαετός, Σταυραετός (Hierraaetus pennatus), Διπλοσαΐνο (Accipiter gentilis), δρυοκολάπτες (Picidae).Οι βραχώδεις εξάρσεις είναι μικρής σχετικά έκτασης και εντοπίζονται στο κεντρικό και νότιο τμήμα, όπου αναπαράγονται είδη όπως: Χρυσαετός (Aquila chrysaetos), Όρνιο (Gyps fulvus), Ασπροπάρης (Neophron percnopterus), Αετογερακίνα (Buteo rufinus), Χρυσογέρακο (Falco biarmicus), Πετρίτης (Falco peregrinus).Οι καλλιεργούμενες εκτάσεις στο μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής, διατηρούν το παραδοσιακό χαρακτήρα τους και διαχωρίζονται μεταξύ τους από φυτοφράχτες και νησίδες δάσους. Αυτή η εναλλαγή προσφέρει χώρους φωλεοποίησης σε πολλά είδη μικρόπουλων, ενώ οι νησίδες δάσους είναι από τους προτιμώμενους βιότοπους φωλεοποίησης του Μαυροπελαργού. Σε αυτές τις εκτάσεις πολλά είδη αρπακτικών κυνηγάνε καθημερινάΟι βραχώδεις εξάρσεις μέσα στο δάσος, προσφέρουν σημαντική ποικιλία στο οικοσύστημα της περιοχής και δυνατότητα σε είδη που φωλεοποιούν στα βράχια να αναπαράγονται εδώ. Ανάμεσα σε αυτά τα είδη, στη Δαδιά - Λευκίμμη μπορούμε να συναντήσουμε το Χρυσαετό, το Όρνιο, τον Ασπροπάρη, την Αετογερακίνα κ.ά.Οι ημιορεινές δασοσκεπείς εκτάσεις της περιοχής παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο για τη διαβίωση των περισσότερων ειδών πουλιών που εμφανίζονται στην περιοχή Δαδιάς - Λευκίμμης. Η πιο σημαντική δομή είναι του γέρικου δάσους, διότι τα πολύ μεγάλα δέντρα είναι οι καλύτεροι - και πολλές φορές οι μοναδικοί - χώροι φωλεοποίησης για τα περισσότερα αρπακτικά είδη και για τους δρυοκολάπτες. Σε πολύ χοντρά δέντρα βρίσκονται οι φωλιές του Μαυρόγυπα, του Κραυγαετού, του Μαυροπελαργού κ.ά. Στα ώριμα δρυοδάση φωλεοποιούν πολλά ζευγάρια από Σφηκιάρη (Pernis apivorus), ενώ σε λίγες θέσεις στα δρυοδάση εμφανίζεται και ο σπάνιος Στραβολαίμης (Jynx torquila).Οι εμφανιζόμενοι βοσκότοποι παίζουν σημαντικό ρόλο σαν χώρος κυνηγιού για τα αρπακτικά πουλιά, λόγω της αραιάς δασικής βλάστησης τους. Είναι από τους καλύτερους χώρους για το κυνήγι του Χρυσαετού και των γυπών. Επιπλέον πολλά είδη των ανοιχτών εκτάσεων αναπαράγονται σε αυτά τα μέρη.Η κοιλάδα του Κομψάτου είναι από τις σημαντικότερες περιοχές της Ελλάδας για τα αρπακτικά πουλιά. Έχουν παρατηρηθεί 128 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Στην ποικιλία των ειδών που απαντούν εδώ συμβάλλει και η γειτνίαση της περιοχής με τα βουνά του Έβρου, την κοιλάδα του Φιλιούρη και τη λίμνη Βιστωνίδα.Στην περιοχή έχει παρατηρηθεί ένα παγκοσμίως απειλούμενο είδος, ο Βασιλαετός Aquila heliaca, και 6 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 19 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας", από τα οποία 6 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 7 είναι τρωτά και 4 είναι σπάνια. 35 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.Η περιοχή χαρακτηρίζεται από λόφους με βοσκόμενα δάση δρυός και την κοιλάδα του Κομψάτου με μαιάνδρους, απότομες πλαγιές, μεμονωμένους βράχους και πυκνό παραποτάμιο δάσος κατά θέσεις.Στις λιμνοθάλασσες του Νομού Ροδόπης έχουν παρατηρηθεί 171 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι υγρότοποι περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά.Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 5 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Κοκκινόχηνα Branta ruficollis, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Κεφαλούδι Oxyura leucocephala) και 7 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 45 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 15 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 14 είναι τρωτά και 3 είναι σπάνια. 56 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.Πρόκειται για πέντε λιμνοθάλασσες που περιβάλλονται από αλμυρόβαλτους κυρίως στα βόρειά τους τμήματα ενώ στα νότια διαχωρίζονται από τη θάλασσα με παράκτια λωρίδα με αμμοθίνες.Στη θαλάσσια περιοχή απαντούν διάφορα είδη θαλασσοπουλιών. Κάποια από αυτά αναπαράγονται στις μικρές βραχονησίδες νότια της Πτελέας οι οποίες το χειμώνα χρησιμοποιούνται και από πελεκάνους, κορμοράνους και γλάρους για κούρνιασμα.Οι λιμνοθάλασσες αποτελούν το κυριότερο χαρακτηριστικό της περιοχής. Οι διαφορές τους στο βάθος του νερού, τη σύσταση του πυθμένα και σε άλλα χαρακτηριστικά, προσελκύουν ένα σημαντικό αριθμό πουλιών με διαφορετικές απαιτήσεις. Εδώ τρέφονται ή ξεκουράζονται βουτηχτάρια, πελεκάνοι, πάπιες και φαλαρίδες ενώ στις ρηχές θέσεις αναζητούν την τροφή τους διάφορα είδη πελαργόμορφων και χαραδριόμορφων. Ιδιαίτερη σημασία για την αναπαραγωγή γλάρων και γλαρονιών έχουν οι νησίδες μέσα στις λιμνοθάλασσες.Η ζώνη των αμμοθινών που εκτείνεται στα νότια των λιμνοθαλασσών είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη Αγκαθοκαλημάνα Hoplopterus spinosus.Τα τελευταία χρόνια η ζώνη αυτή έχει υποστεί σοβαρή υποβάθμιση λόγω των αλόγιστων και συχνά αυθαίρετων επεμβάσεων για κατασκευή δρόμων, εξοχικών κατοικιών κλπ.Οι αλμυρόβαλτοι της περιοχής αποτελούν σημαντικό τόπο διατροφής, ή και φωλιάσματος για διάφορα είδη παρυδάτιων κυρίως πουλιών.Οι γύρω καλλιεργούμενες εκτάσεις είναι πολύ σημαντικές για τη διαχείμαση χηνών.Η περιοχή αποτελεί τμήμα των παράκτιων υγροτόπων της Θράκης. Το δυτικό της τμήμα περιλαμβάνεται στον Υγρότοπο Διεθνούς Σημασίας του Δέλτα του Νέστου ενώ το ανατολικό της σε αυτόν του Πόρτο Λάγος και της Λίμνης Βιστονίδας, γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά.Τα διαθέσιμα στοιχεία για τα πουλιά της περιοχής είναι περιορισμένα σε σύγκριση με τους γειτονικούς υγρότοπους. Έτσι, στον κατάλογο της περιοχής περιλαμβάνονται 97 είδη παρά το ό,τι απαντούν εδώ πολύ περισσότερα.Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 4 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Νανόχηνα Anser erythropus, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Στικταετός Aquila clanga) και 3 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο 28 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 11κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 7 είναι τρωτά και 2 είναι σπάνια. 33 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.Η περιοχή περιλαμβάνει το ανατολικό τμήμα του Δέλτα του Νέστου με τις παλιές κοίτες , παράκτιους αλμυρόβαλτους, αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες.Η λιμνοθάλασσες της περιοχής είναι σημαντικές για ερωδιούς, φοινικόπτερα, πάπιες, παρυδάτια, γλάρους και γλαρόνια.Οι αλμυρόβαλτοι της περιοχής αποτελούν σημαντικό τόπο διατροφής ή και φωλιάσματος για διάφορα είδη παρυδάτιων κυρίως πουλιών, όπως ο Καλαμοκανάς Himantopus himantopus, η Αβοκέτα Recurvirostra avosetta, ο Κοκκινοσκέλης Tringa totanus και η Αγκαθοκαλημάνα Hoplopterus spinosusΗ ανώτερη ζώνη του Παπίκιου έχει καταχωρηθεί στους σημαντικούς βιότοπους της χώρας μας, λόγω της σπάνιας χλωρίδας της, που περιλαμβάνει είδη σπάνια για τον ελληνικό χώρο, όπως η Silene waldsteinii, το Hypericum linarioides, το Sedum telephium, η Gentianella bulgarica, κλπ. Επίσης υπάρχουν στην περιοχή σπάνια είδη πουλιών, όπως ο Ασπροπάρης (Neophron percnopterus), ο Χρυσαετός (Aquila chrysaetos). ο Σταυραϊτός (Hieraetus pennatus), ο Φιδαετός (Circaetus gallicus), ο Μαύρος δρυοκολάπτης (Dryocopus martius), η Μεσοτσικλητάρα (Dendrocopos medius), κλπ.Στην περιοχή υπάρχει ο ποταμός Φιλιούρης με την κοιλάδα του, που είναι Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά. Έχουν παρατηρηθεί 146 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Στην ποικιλία των ειδών που απαντούν εδώ συμβάλλει και η γειτνίαση της περιοχής με τα βουνά του Έβρου.Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί δύο παγκοσμίως απειλούμενα είδη, ο Βασιλαετός Aquila heliaca και το Κιρκινέζι Falco naumanni, και 6 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο 21 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας" από τα οποία 5 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 8 είναι τρωτά και 5 είναι σπάνια. 37 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.Η περιοχή της λεκάνης απορροής του ποταμού Φιλιούρη βρίσκεται στα ΝΑ του ορεινού όγκου της Ροδόπης και χαρακτηρίζεται από βοσκόμενα δάση δρυός και βαθιές κοιλάδες με βράχια και ορθοπλαγιές.Στο Δέλτα του Νέστου έχουν παρατηρηθεί 254 είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία πολλά είναι απειλούμενα σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι υγρότοποι του Δέλτα περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας (Σύμβαση Ραμσάρ), γεγονός που επιβεβαιώνει την αξία τους για τα υδρόβια πτηνά.Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί 7 παγκοσμίως απειλούμενα είδη (Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, Κοκκινόχηνα Branta ruficollis, Βαλτόπαπια Aythya nyroca, Στικταετός Aquila clanga, Βασιλαετός Aquila heliaca, Κιρκινέζι Falco naumanni, Λεπτομύτα Numenius tenuirostris) και 12 κινδυνεύοντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο, 70 είδη περιλαμβάνονται στο "Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας", από τα οποία 1 αναφέρεται ως εκλίπον, 19 κινδυνεύουν με εξαφάνιση, 21 είναι τρωτά και 8 είναι σπάνια. 81 είδη περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.Το Δέλτα του Νέστου είναι η σημαντικότερη περιοχή στην Ελλάδα για την αναπαραγωγή της Αγκαθοκαλημάνας Hoplopterus spinosus, ενώ εδώ διασώζεται ο τελευταίος φυσικός πληθυσμός του άγριου Κολχικού Φασιανού Phasianus colchicus colchicus. Η περιοχή του Δέλτα του Νέστου χαρακτηρίζεται κυρίως από την εκβολή του ποταμού, τις παράκτιες λιμνοθάλασσες, αμμοθίνες και αλμυρόβαλτους, καθώς και από το μεγαλύτερο παραποτάμιο δάσος στην Ελλάδα, το Κοτζά Ορμάν. Υπάρχουν επίσης και μικρές λίμνες γλυκού νερού βορειοανατολικά της Χρυσούπολης.Η θαλάσσια περιοχή είναι σημαντική για διατροφή και ανάπαυση επιφανειακών παπιών, το χειμώνα. Εδώ βέβαια απαντούν και διάφορα είδη θαλασσοπουλιών. Ιδιαίτερα, η νήσος Θασοπούλα φιλοξενεί θαλασσοκόρακες, είδη ερωδιών, γλάρους και άλλα θαλασσοπούλια.Οι λιμνοθάλασσες της περιοχής είναι σημαντικές για πελεκάνους, φοινικόπτερα, κορμοράνους, αλλά και πολλά είδη παπιών, παρυδάτιων, γλάρων και γλαρονιών.Εδώ φωλιάζουν είδη όπως η Πετροτριλίδα Burhinus oedicnemus, η απειλούμενη με εξαφάνιση στην Ελλάδα Αγκαθοκαλημάνα Hoplopterus spinosus, καθώς και είδη κορυδαλλών και πετρόκληδων.Οι αλμυρόβαλτοι της περιοχής αποτελούν σημαντικό τόπο διατροφής, ή και φωλιάσματος για διάφορα είδη παρυδάτιων κυρίως πουλιών, όπως το Νεροχελίδονο Glareola pratincola, ο Κοκκινοσκέλης Tringa totanus, η Πετροτριλίδα Burhinus oedicnemus και η Αγκαθοκαλημάνα Hoplopterus spinosus.Το Κοτζά Ορμάν είναι το μεγαλύτερο παραποτάμιο δάσος της Ελλάδας και έχει μεγάλη ορνιθολογική σημασία. Εδώ διασώζεται ο τελευταίος φυσικός πληθυσμός του άγριου Κολχικού Φασιανού Phasianus colchicus colchicus. Η παρουσία Θαλασσαετών Haliaeetus albicilla και Στικταετών Aquila clanga κατά τη χειμερινή περίοδο είναι τακτική.Στην περιοχή του Λειβαδίτη συναντώνται 102 είδη πουλιών. Σχεδόν όλα τα είδη αναπαράγονται στα δασικά οικοσυστήματα της περιοχής. Ανάμεσα σε αυτά, πολλά είδη διατηρούν εδώ και στην ευρύτερη οροσειρά της Ροδόπης τους κύριους ή και μοναδικούς πληθυσμούς τους, όπως ο Αγριόκουρκος (Tetrao urogallus), η Αγριόκοτα (Bonasa bonasia), η Σπουργιτόγλαυκα (Glaccidium passerinum), ο Ελατόμπουφος (Aegolius funereus) και ο Καρυδοσπάστης (Nucifraga caryocatactes). Στην περιοχή του Λειβαδίτη, βρίσκεται η νοτιότερη εξάπλωση του Αγριόκουρκου σε ολόκληρη την οροσειρά της Ροδόπης και μία από τις μεγαλύτερες πυκνότητες πληθυσμού της Αγριόκοτας στην Ελλάδα.Οι σημαντικότεροι βιότοποι για τα πουλιά είναι:- Τα γέρικα μικτά δάση Δασικής πεύκης και Οξιάς που εξαπλώνονται στο μεγαλύτερο τμήμα του δάσους , που είναι βιότοπος για τον Αγριόκουρκο και τους περισσότερους δρυοκολάπτες.- Οι πλαγιές εκατέρωθεν του Αρκουδορέματος, με την εναλλαγή βραχωδών εξάρσεων και πυκνής βλάστησης, που είναι βιότοπος για το Νεροκότσυφα, την Αγριόκοτα και τα περισσότερα μικρόπουλα της περιοχής.- Οι λιβαδικές εκτάσεις στα βόρεια της περιοχής με την εμφάνιση ορθοπλαγιών, λιβαδιών και νησίδων δάσους, που είναι βιότοπος για τα αρπακτικά και σε ορισμένες θέσεις για την ΑγριόκοταΟι χέρσες εκτάσεις εμφανίζονται σε πολλές θέσεις στην περιοχή, δημιουργώντας μία σημαντική ποικιλία βιοτόπων στο δάσος. Οι περισσότερες εκτάσεις εμφανίζονται στο βόρειο τμήμα (Μαύρη πέτρα), αλλά και γύρω από το χωριό Λειβαδίτης. Σε αυτές τις εκτάσεις συναντώνται τα περισσότερα αρπακτικά της περιοχής.Οι βραχότοποι εμφανίζονται κυρίως στα πρανή του Αρκουδορέματος, όσο και στα βόρεια της περιοχής, προσελκύοντας πολλά είδη πουλιών, όπως τον Πετροκότσυφα .Στην περιοχή εμφανίζονται πυκνά ορεινά δάση, τα οποία σε πολλές θέσεις είναι μεγάλης ηλικίας, προσφέροντας χώρους φωλεοποίησης για δρυοκολάπτες, νυκτόβια αρπακτικά και πολλά άλλα πουλιά.Η Σαμοθράκη αποτελεί ένα σπουδαίο τόπο στάσης για ξεκούραση και τροφή των μεταναστευτικών πτηνών, καθώς βρίσκεται κοντά στον ανατολικότερο μεταναστευτικό διάδρομο της Ευρώπης, τα στενά του Βόσπορου. Την άνοιξη και το φθινόπωρο το νησί προσφέρει ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις ταξιδιάρικων πτηνών, όπως υδρόβια πτηνά που σταματούν στους μικρούς παραλιακούς υγροτόπους, ανάμεσά τους Χαλκόκοτες, Λευκοπελαργοί, Μαυροπελαργοί και διάφορα είδη παπιών. Επίσης, αρπακτικά πτηνά που φωλιάζουν βορειότερα, όπως ο Φιδαετός, ο Σταυραετός, το Μαυροκιρκίνεζο, ξεκουράζονται στις κορυφές των δένδρων ή στα ηλεκτρικά σύρματα. Μικρόπουλα κατεβαίνουν στους θαμνότοπους, εξαντλημένα από το μακρινό τους ταξίδι από το βορρά προς το νότο και αποτελούν πολλές φορές, εύκολη λεία των Μαυροπετριτών που φωλιάζουν στο νησί. Σπάνια και προστατευόμενα είδη πτηνών είναι μόνιμοι φιλοξενούμενοι, προσδίδοντας με την παρουσία τους μια ιδιαίτερη αίγλη στο απομονωμένο νησί με μοναδικής ομορφιάς παρατηρήσεις. Ο Σπιζαετός γυροπετά με φόντο το επιβλητικό βουνό ψάχνοντας την τροφή του στα χωράφια και τους αραιούς θαμνώνες, ενώ η ξαφνική παρουσία της Αλκυόνης χρωματίζει τα δροσερά και καταπράσινα ρέματα. Θαλασσοκόρακες πετούν κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας και συγκεντρώνονται σε μικρά βράχια σε ομάδες, πολλές φορές πάνω από 100 άτομα.Η Σαμοθράκη δεν ανήκει σε κάποιο καθεστώς προστασίας , όμως έχει προταθεί στο δίκτυο των Σημαντικών Περιοχών για τα Πτηνά της Ελλάδας (ΣΠΠΕ) στο πρόγραμμα αναθεώρησης των ΣΠΠΕ της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας, 1996. Είδη, όπως ο Θαλασσοκόρακας, ο Σπιζαετός, ο Μαυροπετρίτης, αλλά και η χρήση της περιοχής ως μεταναστευτικού σταθμού για τα αποδημητικά πτηνά, αποτέλεσαν τα κριτήρια επιλογής της περιοχής ως ΣΠΠΕ.Τα αιωνόβια δρυοδάση προσφέρουν καταφύγιο και χώρο για φωλιά σε αρπακτικά πτηνά, όπως ο Σφηκιάρης, το Διπλοσάϊνο, το Ξεφτέρι. Καλύπτουν τη μεγαλύτερη έκταση των βόρειων πλαγιών του βουνού Σάος μεταξύ 400 και 1100 μ. υψόμετρο. Οι απόκρημνες βραχώδεις ακτές φιλοξενούν Θαλασσοκόρακες, Βραχοκιρκίνεζα και Βραχοχελίδονα στις πολυάριθμες κοιλότητές τους, όπου τα πτηνά αυτά κατασκευάζουν τις φωλιές τους. Στο νότιο μέρος του νησιού, μεταξύ των ακρωτηρίων Μαλαθρία και Κήπου, η ξηρά καταλήγει στη θάλασσα σε απόκρημνα βράχια.Οι βραχώδεις εξάρσεις με τα επιβλητικά σχήματα που αναδεικνύονται ψηλές μέσα από την πυκνή βλάστηση των ρεμάτων κρύβουν μικρές ομάδες από Αγριοπερίστερα, φωλιές από Κοράκια και Αρπακτικά πτηνά, όπως ο Σπιζαετός. Τέτοιες εσωτερικές βραχώδεις εξάρσεις υπάρχουν σε πολλές ρεματιές στις απότομες πλαγιές του βουνού και σε όλες τις εκθέσεις. Οι φυτοφράκτες με πυκνή βλάστηση από άγρια είδη θάμνων περιστοιχίζουν τα χωράφια, τα μποστάνια και τις αγροκατοικίες των χωριών προσφέροντας κρυψώνα και τροφή σε πολλά μικρόπουλα, όπως οι κεφαλάδες (αετομάχους και κοκκινοκεφαλάδες)Δυο λιμνοθάλλασες βρίσκονται, δυτικά του λιμανιού της Καμαριώτισσας και φιλοξενούν αποδημητικά πτηνά ή πτηνά που αναπαράγονται, όπως ο Καλαμοκανάς στις λασπώδεις όχθες και ο Θαλασσοσφυρικτής στις κροκάλες και πέτρες της παραλίας.Οι βραχότοποι αποτελούν το πλέον χαρακτηριστικό τοπίο σε όλο το νησί. Συνήθως είναι γυμνοί με ελάχιστη ποώδη βλάστηση, κρυμμένη μέσα στις τρύπες, ή διάσπαρτα εμφανίζονται χαμηλοί θάμνοι. Στους βραχότοπους συναντώνται και τα τρία είδη πετρόκλη που αναπαράγονται στο νησί, ο σπάνιος Αμμοπετρόκλης, ο Σταχτοπετρόκλης και ο Παρδαλοπετρόκλης.Οι πυκνοί θαμνώνες με τα αείφυλλα πλατύφυλλα βρίσκονται κυρίως στη βόρεια πλευρά του νησιού, στις χαμηλές πλαγιές, κάτω από 400μ. υψόμετρο και σε αυτά συναντώνται διάφορα είδη από μικρόπουλα, όπως ο Μαυροτσιροβάκος.Οι ορεινές δασικές εκτάσεις αντιπροσωπεύονται από τα αιωνόβια δρυοδάση, δάση σπουδαίας φυσικής κληρονομιάς, που φιλοξενούν αρπακτικά είδη που φωλιάζουν σε δένδρα, καθώς και μικρόπουλα.