Στην περιοχή η εκμετάλλευση των δασών μέχρι το έτος 1963 γινόταν χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά ένα σχέδιο για μια συστηματική διαχείριση. Εφαρμόζονταν μόνο κάποιες ρυθμίσεις για την καυσοξύλευση, που αποσκοπούσαν στην κάλυψη ατομικών αναγκών των περιοίκων. Υλοτομίες για τεχνική ξυλεία γινόταν σε περιορισμένη κλίμακα, για την κάλυψη κυρίως ατομικών αναγκών και λιγότερο μικροεπαγγελματικών αναγκών.

Από το 1969, με την εφαρμογή στην περιοχή της Κρατικής Εκμετάλλευσης Δασών (ΚΕΔ), άρχισε η συστηματική διαχείριση του δασικού συμπλέγματος Δαδιάς-Λευκίμμης-Σουφλίου. Μέχρι σήμερα συντάχθηκαν 2 διαχειριστικές μελέτες, η πρώτη για την περίοδο 1969-1978 και η δεύτερη για την περίοδο 1982-1991.

Η διαχείριση του δασικού συμπλέγματος γίνεται, μέχρι και σήμερα όπου συντάσσεται η μελέτη της προσεχούς δεκαετίας, με βάση τις οδηγίες σύνταξης διαχειριστικών εκθέσεων (Εγκ. 958/1953) και τις τεχνικές προδιαγραφές δασοπονικών κλπ μελετών (Απόφαση Υ.Γ. 158072/1120/1965). Στα πλαίσια των παραπάνω οδηγιών, βασική σημασία για τη σύνταξη των προηγουμένων διαχειριστικών μελετών του συμπλέγματος είχε η παραγωγή ξύλου για εμπορία και κάλυψη των ατομικών αναγκών των περιοίκων σε καύσιμο και τεχνικό ξύλο, μέσα στα πλαίσια της αειφορίας των καρπώσεων.

Η απαγόρευση των υλοτομιών στους πυρήνες προστασίας των αρπακτικών δημιούργησε κάποια δυσχέρεια στους κατοίκους της περιοχής και κύρια της κοινότητας Δαδιάς που έβλεπαν μια μείωση της απασχόλησης των δασεργατών και απώλεια του εισοδήματός τους από τον περιορισμό των υλοτομιών. Τα προβλήματα αυτά αμβλύνθηκαν κατά ένα σημαντικό ποσοστό με την εναλλακτική απασχόληση των δασεργατών της περιοχής από το Δασαρχείο Σουφλίου σε άλλες δασικές εργασίες όπως: καλλιεργητικές υλοτομίες, υλοτομίες αντιπυρικών ζωνών, υλοτομίες λευκώνων και έκτακτες καρπώσεις. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Δασαρχείου Σουφλίου, τα επόμενα χρόνια το πρόβλημα απασχόλησης θα διογκωθεί, αφού τα λήμματα των συστάδων θα περιορισθούν, οι υλοτομίες αντιπυρικών ζωνών σχεδόν έχουν ολοκληρωθεί και οι υλοτομίες των λευκώνων έχουν περιορισθεί στο ελάχιστο.

Η δασική εργασία συνίσταται σε απασχόληση κύρια δασεργατών που είναι οργανωμένοι σε δασικούς συνεταιρισμούς, μέσω της ανάθεσης κατ'αποκοπήν εργασίας. Υπάρχουν 11 δασικοί συνεταιρισμοί στην περιοχή, με συνολικό δασεργατικό δυναμικό 397 ενεργά μέλη. Το μεγαλύτερο μέρος του δυναμικού αυτού είναι μέσης ηλικίας (30-50 ετών), αν και ένα σημαντικό ποσοστό (15-25%) κατανέμεται σε ηλικίες άνω των 50 ετών που σταδιακά αποσύρονται από το δασεργατικό επάγγελμα λόγω συνταξιοδότησης. Η προσέλευση στο επάγγελμα είναι μικρή τα τελευταία χρόνια, όπως προκύπτει από το χαμηλό συνολικό ποσοστό των νέων δασεργατών (κάτω από 20%). Παρ' όλα αυτά, οι εξελίξεις στη μηχανοποίηση των εργασιών, η βελτίωση του δασικού οδικού δικτύου και η αύξηση των τιμών συνετέλεσαν στο να βελτιωθεί το επίπεδο της απόδοσης και να διατηρηθεί το εισόδημα σε σχετικά ψηλά επίπεδα.